Gisulf I
Z Wikipedii
Gisulf I (ok. 569 – ok. 590) był pierwszym księciem Friuli (wtedy Forum Julii), syn Grasulfa brata Alboina, pierwszego króla Longobardów we Włoszech. Alboin wyznaczył go na księcia około 569 po podbiciu tego regionu przez Longobardów.
Przedtem Gisulf był marpahisem, czyli "dowódcą konia" lub czasami uważanym za noszącego tarczę, u boku swego stryja. Według Pawła Diakona był "mężem odpowiednim w każdy sposób"[1]. Poprosił Alboina o zgodę na wybranie, którzy faras lub klany będą mogły rządzić we Friuli i otrzymał zgodę. W ten sposób wybrał rody, które mogły osiedlić się we Friuli na stałe i "zdobył zaszczyt wodza (ducior)."[2] Alboin podarował mu też wielkie stado klaczy, być może w nagrodę za dotychczasową służbę.
Władał w okresie dekady rządów książąt z lat od 575 do 585. Jego następcą został jego syn Gisulf II.
Przypisy
| Poprzednik |
Książę Friuli ok. 569 – ok. 590 |
Następca Gisulf II |
