Gorączka Q

Z Wikipedii

Gorączka Q (łac. pneumorickettsiosis) - jest to zakaźna i zaraźliwa choroba owiec i bydła. Jej czynnik etiologiczny jest też zaraźliwy dla człowieka. Wywołują go riketsje należące do rodzaju Coxiella. U zwierząt przebiega najczęściej w postaci utajonej z wieloletnim nosicielstwem.

Materiał do badań laboratoryjnych: łożysko, wody płodowe, tkanki płodu, mleko, śluzówka pochwy, wymazy z pochwy i szyjki macicy, odchody.

[edytuj] Gorączka Q u ludzi

	Gorączka Q
(Pneumorickettsiosis)
ICD-10:	A78
A78.0 {{{X.0}}}
A78.1 {{{X.1}}}
A78.2 {{{X.2}}}
A78.3 {{{X.3}}}
A78.4 {{{X.4}}}
A78.5 {{{X.5}}}
A78.6 {{{X.6}}}
A78.7 {{{X.7}}}
A78.8 {{{X.8}}}
A78.9 {{{X.9}}}

Na górze: prawidłowy radiogram klatki piersiowej; na dole: zapalenie płuc w przebiegu gorączki Q.

C. burnetii, czynnik sprawczy gorączki Q

Gorączka Q jako zoonoza jest wywoływana przez gram-ujemne riketsje Coxiella burnetti i w 60% przypadków jej przebieg jest bezobjawowy. Rezerwuar dla bakterii stanowią: bydło, owce, kozy, psy i inne zwierzęta domowe. Zarażenie występuje najczęściej przez wdychanie aerozoli zawierających skażone cząstki kału, moczu lub mleka zwierząt (drobnoustrój jest również rzadko przenoszony na człowieka przez kleszcze czy poprzez kontakt z chorym). Grupy zawodowo narażone: hodowcy bydła, owiec, kóz, personel weterynaryjny i laboratoriów mikrobiologicznych, pracownicy rzeźni, mleczarni, przetwórni mięsa, pracownicy garbarni, handel skórami. Czas inkubacji wynosi 9-40 dni. Gorączka Q jest uważana za jedną z najbardziej zakaźnych chorób na świecie, ponieważ do wywołania infekcji u osób podatnych może wystarczyć tylko jedna bakteria^[1]. Choroba objawia się grypopodobnie; gwałtownie pojawiają się gorączka, ogólne złe samopoczucie, silny ból głowy, bóle mięśniowe, utrata apetytu, suchy kaszel, ból opłucnowy, dreszcze. Pojawiają się również objawy z układu pokarmowego: wymioty, biegunka, nudności. Może wystąpić zapalenie wsierdzia. Gorączka trwa 7-14 dni. Rozpoznani: RTG klatki piersiowej, konsultacja kardiologiczna (stwierdzenie zapalenia wsierdzia), testy serologiczne OWD i aglutynacyjny- stwierdzenie po 2-krotnym badaniu wzrostu miana przeciwciał.

Przypisy

↑ http://www.cdc.gov/ncidod/dvrd/qfever/

[edytuj] Bibliografia

Riketsjozy. W: Zdzisław Dziubek: Choroby zakaźne i pasożytnicze. Zdzisław Dziubek (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 193. ISBN 83-200-2748-9.
Choroby zawodowe, red K. Marek