Grań Soliska
Z Wikipedii
Grań Soliska (słow. Hrebeň Soliska) – długi grzbiet tatrzański ciągnący się od przełęczy Bystry Przechód (Bystré sedlo) i schodzący w okolicach Szczyrbskiego Jeziora. Grań odchodzi od szczytu Furkot (Furkotský štít) w kierunku południowo-wschodnim i oddziela od siebie Dolinę Młynicką i Furkotną. Początkowo skalisty, za Smrekową Przełęczą traci swój wysokogórski charakter i opada zboczami porośniętymi kosodrzewiną a niżej lasem.
W grani wyróżniają się (w kierunku od Bystrego Przechodu):
- Bystre Turniczki (Bystré vežičky) – cztery turniczki w północnej grani Wielkiego Soliska oddzielone od szczytu przez Zadnią Soliskową Szczerbinę (Zadná solisková štrbina)
- Wielkie Solisko (Veľké Solisko) 2412 m n.p.m.
- Wyżnia Soliskowa Ławka (Solisková lávka)
- Pośrednie Solisko (Prostredné Solisko) ok. 2400 m n.p.m., pierwsze odnotowane przejście – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903, podczas wejścia na Wielkie Solisko
- Leskowa Przełączka (Vyšná Solisková štrbina), pierwsze odnotowane przejście – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903,
- Soliskowe Czuby (Soliskový hrb), kilka występów skalnych górujących nad trawiastym stokiem schodzącym w kierunku Furkotnej Doliny, pierwsze odnotowane przejście – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903,
- Pośrednia Soliskowa Ławka (Prostredná solisková štrbina), pierwsze odnotowane wejście – Karol Englisch, Paul Spitzkopf senior – 19 lipca 1903
- Zadnia Soliskowa Turnia (Zadná Solisková veža) ok. 2350 m n.p.m., od strony Doliny Młynickiej zbocza Soliskowych Turni i Małego Soliska przecina rozległy, pokryty złomowiskiem skalnym taras nazwany "Soliskowym Ogrodem". Pierwsze odnotowane wejście na Zadnią Soliskową Turnię – podczas przejścia grani – Günter Dyhrenfurth, Hermann Rumpel – 10 czerwca 1906
- Niżnia Soliskowa Ławka (Nižná Solisková štrbina) ok. 2325 m n.p.m., ostro wcięta przełęcz pomiędzy Soliskowymi Turniami, dawniej nazywana była Przełączką w Soliskowych Turniach, pierwsze odnotowane wejście – Ernö Kaczander, Istvan Laufer 4 września 1909
- Skrajna Soliskowa Turnia (Predná Solisková veža) ok. 2342 m n.p.m., nazywana bywa także Przednią Soliskową Turnią
- Soliskowa Przełęcz (Solisková štrbina) ok. 2285 m n.p.m., szeroka, mocno obniżona przełęcz, łatwo dostępna z położonych poniżej dolin,
- Małe Solisko (Malé Solisko) 2334 m n.p.m., dawniej uważany za dwuwierzchołkowy szczyt, obecnie niższy, południowo-wschodni wierzchołek uznawany jest za odrębny szczyt
- Wysoka Ławka (Vysoká lávka) ok. 2305 m n.p.m.
- Furkotne Solisko (Furkotské Solisko) ok. 2320 m n.p.m., szczyt dawniej uważany był za niższy wierzchołek Małego Soliska
- Szara Ławka (Šedá lávka) ok. 2290 m n.p.m.
- Szczyrbskie Solisko (Štrbské Solisko) 2302 m n.p.m.
- Niska Ławka (Nízka lávka), niewielka przełęcz rozdzielająca Szczyrbskie Solisko od Młynickiego Soliska, dawniej te dwa wierzchołki uważane były za jeden, dwuwierzchołkowy szczyt – Szczyrbskie Solisko
- Młynickie Solisko (Mlynické Solisko) ok. 2301 m n.p.m.
- Smrekowa Przełęcz (Soliskové sedlo) ok. 2099 m n.p.m., szeroka przełęcz podzielona na dwa siodła skalistym występem
- Skrajne Solisko (Predné Solisko) 2093 m n.p.m., jedyny szczyt dostępny dla turystów w Grani Soliska, na jego południowo-wschodnim zboczu znajdują się wyciągi i trasy narciarskie (dolna stacja zlokalizowana jest w pobliżu Szczyrbskiego Jeziora a górna, na zboczu, na wysokości ok. 1850 m n.p.m.
Wejścia na poszczególne szczyty i przełęcze Grani Soliska nie należą do trudnych. Zbocza grani były miejscem znanym przez koziarzy urządzających tu polowania na kozice. Pierwsze odnotowane przejścia całej grani
- latem – Günter Oskar Dyhrenfurth, Hermann Rumpel – w dwóch odcinkach, w dniach 3 czerwca i 10 czerwca 1906
- zimą:
- od Szczyrbskiego Soliska do Zadniej Soliskowej Turni – Gyula Hefty, Laojs Rokfalusy – 25 marca 1913
- od Bystrego Przechodu do Soliskowej Przełęczy – Adam Karpiński, Stefan Osiecki 12 kwietnia 1925
