Granat ręczny R-42 Sidolówka
Z Wikipedii
| Sidolówka | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Polska |
| Przeznaczenie | zaczepny |
| Historia | |
| Data konstrukcji | 1942 |
| Lata produkcji | 1942 – 1945 |
| Dane techniczne | |
|---|---|
| Wysokość | 122 mm |
| Średnica | 55 mm |
| Materiał wybuchowy | szedyt |
| Typ zapalnika | tarciowy |
| Opóźnienie | 4,5 s |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
Sidolówka (używano także nazwy R-42) – polski ręczny granat zaczepny produkowany w warunkach konspiracyjnych przez wytwórnie Armii Krajowej.
[edytuj] Historia
Ręczny granat zaczepny Sidolówka został skonstruowany w 1942 roku przez Władysława Pankowskiego – pirotechnika pracującego przed wybuchem wojny w wytwórni amunicji nr 1 w forcie Bema w Warszawie.
Produkowano je w warunkach konspiracyjnych od września 1942 roku. Granat oznaczono jako R-42, lecz przyjęła się nazwa Sidolówka od kształtu korpusu podobnego do puszki od „Sidolu”.
Granaty były produkowane do 1945 roku i łącznie wyprodukowano ich około 350 000 sztuk, przy czym w odróżnieniu od "Filipinki", która była produkowana tylko w Warszawie, produkowano je w kilku ośrodkach m.in. Warszawie, Kielcach, Krakowie i Lwowie.
"Sidolówki" były powszechnie używane przez oddziały Armii Krajowej w ich akcjach bojowych, przez cały okres wojny.
[edytuj] Opis konstrukcji
Granat Sidolówka był ręcznym granatem zaczepnym.
Korpus stanowiła metalowa puszka, przypominająca puszkę do płynu „Sidol” do czyszczenia metalu. Miał on średnicę 55 mm i wysokość 122 mm.
Granat wypełniony był szedytem (materiałem wybuchowym produkowanym w warunkach konspiracyjnych na bazie chloranu potasu).
Wybuch powodował zapalnik tarciowy P-42 o czasie zwłoki 4,5 s.
| Pistolety maszynowe | Karabiny maszynowe |
|---|---|
|
Bechowiec-1 • Bechowiec-2 • Błyskawica • pm Choroszmanów • Kis • pm. KOP-PAL |
|
| Granaty ręczne | Miotacze ognia |
|
Filipinka • Sidolówka |
|
| Artyleria | Wozy bojowe |
