Granatnik VB
Z Wikipedii
VB - francuski granatnik nasadkowy z okresu I wojny światowej. Stosowane były do karabinów systemu Lebela i Berthiera wraz z granatami karabinowymi VB (Vivien-Bessieres).
Garłacz miał kształt kielicha i składał się: z rury przedniej stanowiącej przedłużenie lufy stożka, komory gazowej i nasady, która miała podłużne wcięcia umożliwiające nasadzenie garłacza na lufę broni.
Granat karabinowy VB o masie całkowitej 475 grama miał grubościenną skorupę żeliwną wewnątrz nacinaną. Wewnątrz granatu znajdowały się dwa kanały, jeden – środkowy dla pocisku karabinowego, drugi – boczny, z lewej strony, mieszczący zapalnik czasowy o działaniu uderzeniowym. Czas palenia się zapalnika wynosił od 5 do 7 sekund, a odłamki skorupy raziły w promieniu 100 m.
Do strzelania na lufę karabinu nasadzano garłacz, w który wkładano granat, a broń ładowano ostrym nabojem. Po wystrzeleniu, pocisk przechodząc przez środkowy kanał granatu, naciskał iglicę, która uruchamiała zapalnik. Granat karabinowy VB wystrzeliwany z garłacza, mógł być stosowano jako obronny lub zaczepny. Jego donośność maksymalna wynosiła 190 m.