Granville Leveson-Gower, 2. hrabia Granville

Z Wikipedii

Granville George Leveson-Gower KG (ur. 11 maja 1815 w Londynie, zm. 31 marca 1891 w Londynie), brytyjski arystokrata i polityk, najstarszy syn Granville'a Levesona-Gowera, 1. hrabiego Granville, i lady Harriet Cavendish, córki 5. księcia Devonshire.

[edytuj] Życie i kariera polityczna

Wykształcenie odebrał w Eton College i w Christ Church na Uniwersytecie w Oksfordzie. Po ukończeniu nauki wyjechał wraz z ojcem do Paryża, gdzie starszy z Gowerów był brytyjskim ambasadorzem. W 1836 r. młody Granville powrócił do Wielkiej Brytanii. W wyborach powszechnych 1837 r. wystartował z ramienia partii wigów w okręgu Morpeth. Wygrał te wybory i zasiadł w Izbie Gmin. Przez kilka miesięcy w latach 1840-1841 był podsekretarzem stanu w ministerstwie spraw zagranicznych w rządzie lorda Melbourne'a. W 1841 r. wystartował w wyborach w okręgu Lichfield. Ponownie wygrał i przez następne pięć lat zasiadał w niższej izbie brytyjskiego parlamentu, tym razem jako deputowany opozycji. Po śmierci ojca w 1846 r. odziedziczył tytuł 2. hrabiego Granville i zasiadł w Izbie Lordów.

W Izbie Lordów Granville dał się poznać jako zwolennik wolnego handlu. Kiedy wigowie powrócili w 1846 r. do władzy premier John Russell mianował go na stanowisko opiekuna Stajni Królewskich. Granville szybko piął się po szczeblach rządowej i partyjnej kariery. W 1848 r. został wiceprzewodniczącym Zarządu Handlu i odegrywał prominentną rolę w Wystawie Światowej 1851 r. Od 1848 r. pełnił również urząd Paymaster-General. W 1851 r. zastąpił lorda Palmerstona na stanowisku ministra spraw zagranicznych. W gabinecie Russella pozostawał do jego upadku w 1852 r. Kiedy pod koniec tego roku swój gabinet sformował lord Aberdeen Granville objął w nim stanowisko Lorda Przewodniczącego Rady. W 1854 r. zamienił to stanowisko na urząd Kanclerza Księstwa Lancaster. Po upadku gabinetu Aberdeena i objęcia stanowiska premiera przez Palmerstona w 1855 r. Granville powrócił na stanowisko Lorda Przewodniczącego.

Jego zainteresowanie sprawami edukacji sprawiły, że w 1856 r. Granville został kanclerzem Uniwersytetu Londyńskiego. Na tym stanowisko pozostawał przez następne 35 lat. Był gorącym zwolennikiem studiowania kobiet i nauki współczesnych języków na uniwersytetach. W 1857 r. został odznaczony Orderem Podwiązki.

Od 1855 r. był liderem partii wigów w Izbie Lordów. Po przekształceniu się wigów w Partię Liberalną w 1859 r. został jej pierwszym liderem w Izbie Lordów. W 1856 r. przewodniczył angielskiemu poselstwu do Rosji, wysłanemu na koronację cara Aleksandra II Romanowa. W czerwcu 1859 r., po kolejnym kryzysie rządowym, królowa Wiktori chciała powierzyć Granville'owi stanowisko premiera. Ostatecznie jednak premierem został ponownie lord Palmerston, a Granville raz jeszcze objął stanowisko Lorda Przewodniczącego Rady.

Początek lat 60. był ciężki dla Granville. Najpierw zmarła jego żona, później matka i bliski przyjaciel Granvilla, lord Canning. Granville poświęcił się całkowicie polityce. Po śmierci lorda Palmerstona w 1865 r. Granville pozostał Lordem Przewodniczącym w drugim gabinecie Russella. Dodatkowo otrzymał w 1865 r. honorowe stanowisko Lorda Strażnika Pięciu Portów. Podczas amerykańskiej wojny secesyjnej Granville należał do grona przeciwników angażowania się Wielkiej Brytanii w konflikt. Przedstawione we wrześniu 1862 r. memorandum przeciwko interwencji skłoniło premiera Palmerstona do zachowania neutralności w konflikcie.

W 1866 r. liberałowie przegrali wybory i na dwa lata znaleźli się w opozycji. Po powrocie do władzy w 1868 r. Granville został ministrem ds. kolonii w rządzie Gladstone'a. Po śmierci lorda Clarendona w 1870 r. Granville został ministrem spraw zagranicznych. Na tym stanowisku musiał stawić czoła problemom związanym z wojną francusko-pruską i ekspansją rosyjską w Azji Środkowej. Stanowisko utracił po wyborczej porażce liberałów w 1874 r. W opozycji był krytykiem polityki zagranicznej rządu Beaconsfielda, którą nazywał "uduchowioną". W 1880 r. powrócił do resortu spraw zagranicznych.

Lord Granville popełnił poważny błąd lekceważąc sprawę wyspy Angra Pequeña, która została w 1884 r. ogłoszona niemieckim protektoratem i stała się niemieckim oknem na południowo-zachodnią Afrykę. Działania Granville'a na stanowisku ministra spraw zagranicznych były krytykowane nawet w jego macierzystej partii. Ostatecznie z resortem spraw zagranicznych pożegnał się w 1885 r. W 1886 r. został na pół roku ministrem ds. kolonii, by w lipcu 1886 r. ostatecznie wycofać się z życia publicznego. Zmarł w 1891 r.

Mówił po francusku z paryskim akcentem i lubił dyplomację, nie nadawał się jednak na twórcę i kierownika polityki zagranicznej brytyjskiego imperium. Cieszył się wielką popularnością w towarzystwie. Słynął zwłaszcza ze swoich przemówień jakie zwykł wygłaszać po zjedzeniu obiadu.

[edytuj] Rodzina

25 lipca 1840 r. Leveson-Gower poślubił Marie Louisę Pelinę von Dalberg (ok. 1812 - 14 marca 1860), córkę Emmericha von Dalberga i Peliny Brignole-Sale. Marie Louisa była wdową po sir Fredericku Dalbergu-Actonie. Granville i Marie nie mieli razem dzieci.

26 września 1865 r. poślubił Castilę Rosalind Campbell (zm. 12 listopada 1938), córkę Waltera Fredericka Campbella i Eleanor Charteris, córkę 8. hrabiego Wemyss. Granville i Castila mieli razem dwóch synów i trzy córki:

• Victoria Alberta Leveson-Gower (14 kwietnia 1867 - 11 lutego 1953), żona Harolda Russella, miała dzieci
• Sophia Castelia Mary Leveson-Gower (25 lutego 1870 - 22 marca 1934)
• Granville George Leveson-Gower (4 marca 1872 - 21 lipca 1939), 3. hrabia Granville
• Susan Katherine Leveson-Gower (21 sierpnia 1876 - 7 maja 1878)
• William Spencer Leveson-Gower (11 lipca 1880 - 25 czerwca 1953), 4. hrabia Granville

[edytuj] Ciekawostki

• W latach 1870-1886 nazwę Granville nosiło miasto Vancouver

Poprzednik Granville Leveson-Gower, 1. hrabia Granville

Hrabia Granville 1846-1891

Następca Granville Leveson-Gower, 3. hrabia Granville

Poprzednik Henry Temple, 3. wicehrabia Palmerston

Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii 1851-1852

Następca James Harris, 3. hrabia Malmesbury

Poprzednik Richard Temple-Grenville, 3. książę Buckingham i Chandos

Minister ds. kolonii Wielkiej Brytanii 1868-1870

Następca John Wodehouse, 1. hrabia Kimberley

Poprzednik George Villiers, 4. hrabia Clarendon

Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii 1851-1852

Następca Edward Stanley, 15. hrabia Derby

Poprzednik Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury

Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii 1880-1885

Następca Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury

Poprzednik Frederick Stanley

Minister ds. kolonii Wielkiej Brytanii 1886

Następca Edward Stanhope

Poprzednik Thomas Macaulay

Paymaster-General 1848-1852

Następca Edward Stanley, 2. baron Stanley of Alderley

Poprzednik William Lowther, 2. hrabia Lonsdale

Lord Przewodniczący Rady 1852-1854

Następca Lord John Russell

Poprzednik Edward Strutt

Kanclerz Księstwa Lancaster 1854-1855

Następca Dudley Ryder, 2. hrabia Harrowby

Poprzednik Lord John Russell

Lord Przewodniczący Rady 1855-1858

Następca James Cecil, 2. markiz Salisbury

Poprzednik George Hamilton-Gordon, 4. hrabia Aberdeen

Przewodniczący Izby Lordów 1855-1858

Następca Edward Stanley, 14. hrabia Derby

Poprzednik James Cecil, 2. markiz Salisbury

Lord Przewodniczący Rady 1859-1866

Następca Richard Temple-Grenville, 3. książę Buckingham i Chandos

Poprzednik Edward Stanley, 14. hrabia Derby

Przewodniczący Izby Lordów 1859-1865

Następca John Russell, 1. hrabia Russell

Poprzednik Henry Temple, 3. wicehrabia Palmerston

Lord Strażnik Pięciu Portów 1865-1891

Następca William Henry Smith

Poprzednik James Harris, 3. hrabia Malmesbury

Przewodniczący Izby Lordów 1868-1874

Następca Charles Gordon-Lennox, 6. książę Richmond

Poprzednik Benjamin Disraeli, 1. hrabia Beaconsfield

Przewodniczący Izby Lordów 1880-1885

Następca Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury

Poprzednik Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury

Przewodniczący Izby Lordów 1886

Następca Robert Gascoyne-Cecil, 3. markiz Salisbury

Poprzednik brak

Lider Brytyjskiej Partii Liberalnej Izba Lordów 1859-1865

Następca John Russell, 1. hrabia Russell

Poprzednik John Russell, 1. hrabia Russell

Lider Brytyjskiej Partii Liberalnej Izba Lordów 1868-1891

Następca John Wodehouse, 1. hrabia Kimberley