Guarino da Verona
Z Wikipedii
Guarino z Werony (ur. 1370, zm. 14 grudnia 1460 w Ferrarze), wczesnorenesanowy włoski humanista.
[edytuj] Życie
Urodzony w Weronie, uczył się w szkole Giovanniego z Rawenny, studiował grekę w Konstantynopolu, gdzie przez pięć lat był uczniem Manuela Chrysolorasa. Kiedy w 1408 powracał stamtąd do Italii, miał ze sobą dwie skrzynie cennych greckich manuskryptów (miało ich być 50), które udało mu się z wielkim trudem zdobyć. Mówi się, że to, że jedną z nich stracił w katastrofie morskiej sprawiło, że osiwiał w ciągu jednej nocy. Po powrocie do Italii, zarabiał na życie jako nauczyciel greki - najpierw w Weronie a następnie w Wenecji i Florencji. W 1436 został dzięki protekcji margrabiego Lionela d'Este profesorem greki w Ferrarze; W 1438 i później występował jako tłumacz z greckiego na soborze w Ferrarze i we Florencji. Zmarł w Ferrarze w roku 1460.
[edytuj] Dzieło
Jego główne dzieła to tłumaczenia Strabona i nikektórych Żywotów Plutarcha, kompendium gramatyki greckiej Chrysolorasa i seria komentarzy do Persjusza, Juwenalisa, Marcjalisa i niektórych pism Arystotelesa i Cycerona.
