Guliwer (radioodbiornik)
Z Wikipedii
Produkcja pierwszych odbiorników tranzystorowych z zakresem fal krótkich zapowiadana była w Polsce na rok 1965. Były to modele: KROKUS z dzierżoniowskiej Diory i opisywany tu Guliwer z ZRK w Warszawie. Pierwsze egzemplarze "Guliwera" jednak zakresu krótkofalowego nie miały. Na płytce drukowanej pozostawało wolne miejsce na elementy dla tego zakresu. Wytwórca tłumaczył to brakiem w kraju odpowiednich tranzystorów w.cz. oraz anten teleskopowych. Wersja z zakresem KR pojawiła dopiero w 1967 r. Załączone zdjęcia prezentują ten właśnie model.
Antena teleskopowa (na pierwszym zdjęciu rozłożona), po złożeniu była trochę dłuższa od wysokości radia. Z tego powodu była odkręcana i chowana do kanału, biegnącego dołem wzdłuż odbiornika (widoczna na drugim zdjęciu). Baterie zasilające odbiornik umieszczało się w ochronnym pojemniku z tworzywa sztucznego, gdyż często wysączał się z nich elektrolit, niszcząc elementy i połączenia. Dzięki zastosowaniu dużego głośnika eliptycznego odbiornik charakteryzował się dużą siłą głosu i wiernością odtwarzania.
[edytuj] Podstawowe parametry i właściwości
- układ elektr.: superheterodyna
- tranzystory: AF428 x 4, TG5 x 2, TG50 x 2
- zakresy fal: Długie, Średnie, Krótkie
- zasilanie: 2 baterie płaskie 3R12 po 4,5V
- elementy regulacyjne:
- potencjometr siły głosu z wyłącznikiem (na lewej ściance bocznej), przełącznik zakresów, strojenie i precyzer dla KR (na prawej ściance)
- gniazda: brak
- wymiary: 220x130x58, ciężar ok. 1,5kG z bateriami
- lata produkcji: 1965-68
Zobacz też inne odbiorniki produkcji polskiej.
