Gustaw Kuchinka
Z Wikipedii
Gustaw Kuchinka (ur. 17 marca 1875 w Czerniowcach - zm. 6 grudnia 1923 w Warszawie [1]) - podpułkownik artylerii Cesarskiej i Królewskiej Armii i generał brygady Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba w C.K. Armii
Był synem Józefa i Izabelli z domu Pfeiffer. Kształcił się w Koszycach. Od 1895 w Wojskowej Szkole Realnej w Hranicach Morawskich. Oficer artylerii austriackiej. W 1900 ukończył Akademię Sztabu Generalnego w Wiedniu. Po tym oficer sztabu portu wojennego. W l. 1903 - 1905 dowódca batalionu, potem instruktor w szkole kadetów. Od 1908 kapitan 1 kl. i profesor Wojskowej Akademii Technicznej w Wiedniu. Odbył podróże naukowe do Serbii, Turcji i Bułgarii. W czasie I wojny światowej dowódca kombinowanego batalionu artylerii w porcie bazie Pola. W 1915 dowódca dywizjonu artylerii ciężkiej - walczył w Karpatach. Ranny. Po wyleczeniu ran dowódca odcinka na froncie włoskim. Pułkownik z 1916. Potem dowódca pułku artylerii ciężkiej na Wołyniu i w Rumunii. W 1918 ponownie na froncie włoskim.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
8 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i mianowany szefem Sztabu Dowództwa Okręgu Generalnego "Łódź". 25 września 1921 został dowódcą 27 Dywizji Piechoty w Kowlu. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. [2] W listopadzie 1923 "odkomenderowany" w charakterze słuchacza na I kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. [3] Zmarł nagle w czasie trwania kursu. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Był wszechstronnie wykształcony, znał 5 języków. Żonaty z (?) z Huhnów, miał dwoje dzieci.
[edytuj] Awanse:
- podporucznik (leutnant) – 1895
- porucznik (oberleutnant) – 1899
- kapitan (hauptmann II kl.) –
- kapitan (hauptmann I kl.) – 1908
- major (major) – 1914
- podpułkownik (oberstleutnant) – 1916
- pułkownik –
- generał brygady - zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
[edytuj] Zobacz:
- Generałowie polscy
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
- Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
[edytuj] Bibliografia
- Tadeusz Kryska Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie polski Niepodległej wyd.: Editions Spotkania warszawa 1991
- H. P Kosk: Generalicja polska t. 1 wyd.: Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998,
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 182-183,
Przypisy
- ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 24.01.1924 r.
- ↑ Tadeusz Kryska Karski i Stanisław Żurakowski podają błędnie, że Gustaw Kuchinka był awansowany na generała brygady dopiero po śmierci. Piotr Stawecki podaje, że stopień generała brygady otrzymał w wyniku weryfikacji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Z Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 75 z 06.12.1923 r. wynika, że na kurs w C.W.S.W. odkomenderowany został w stopniu generała brygady.
- ↑ Odkomenderowanie na I Kurs ogłoszono w Dzienniku Personalnym M.S.Wojsk. Nr 75 z 06.12.1923 r., a wcześniej w Dzienniku Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 39 z 1923 r.
