Gustaw Truskolaski
Z Wikipedii
Gustaw Truskolaski (ur. 2 listopada 1870 w Jasionowie, zm. w 4 maja 1934) - podpułkownik piechoty Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał brygady Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba w Cesarskiej i Królewskiej Armii
Od 1892 roku pełnił służbę w armii austriackiej.
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
2 listopada 1918 przyjęty do Wojska Polskiego. Od 1 sierpnia 1919 był dowódcą Batalionu Zapasowego 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Od 16 kwietnia 1920 do 28 lutego 1922 dowodził 2 Pułkiem Strzelców Podhalańskich w Sanoku. Następnie był dowódcą piechoty dywizyjnej 2 Dywizji Górskiej. W okresie od 15 listopada 1923 do 15 sierpnia 1924 pełnił obowiązki dowódcy dywizji w zastępstwie gen. dyw. Wacława Fary przebywającego na I Kursie Centrum Wyższych Studiów Wojskowych.
1 grudnia 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski na wniosek ministra spraw wojskowych, gen. dyw. Władysława Sikorskiego awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 14 lokatą. [1]
Z dniem 3 grudnia 1924 mianowany dowódcą 2 Dywizji Górskiej [2] (w marcu 1925 przemianowanej na 22 Dywizję Piechoty Górskiej).
Dowódca Okręgu Korpusu Grodno od marca do sierpnia 1927. Na podstawie zarządzenia Prezydenta RP z 15 lipca 1927 został przeniesiony w stan spoczynku z dniem 30 września 1927. [3]
[edytuj] Ordery i odznaczenia:
[edytuj] Zobacz:
- Generałowie polscy
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej
- Generałowie II Rzeczypospolitej Polskiej awansowani w 2007 r.
- Generałowie w ujęciu historycznym - statystyka
- Zdzisław Truskolaski
[edytuj] Źródła:
- Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 178,
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6, s. 340,
- Księga chwały piechoty, praca zbiorowa, Warszawa 1992, reprint wydania z 1939 r.,
