Hans Koch (historyk)
Z Wikipedii
Hans Koch (ur. 7 lipca 1894 w Lwowie - zm. 9 kwietnia 1959) - niemiecki teolog i historyk, oficer Abwehry.
Ukończył gimnazjum akademickie we Lwowie. W czasie I wojny światowej służył w Legionie Ukraińskich Strzelców Siczowych, w czasie wojny polsko-ukraińskiej był oficerem Ukraińskiej Armii Halickiej. Następnie działał w sztabie URL Symona Petlury, między innymi jako oficer łącznikowy z Armią Ochotniczą.
Po zakończeniu wojny podjął studia filozoficzne i teologiczne w Wiedniu. Ukończył je w 1924, w 1927 uzyskał tytuł doktora filozofii i doktora teologii.
Od 1929 był privat-docentem, w 1934 został profesorem uniwersytetu w Królewcu, a od 1937 profesorem uniwersytetu w Wrocławiu, i dyrektorem jego Instytutu Wschodnioeuropejskiego.
Przed II wojną światową przyjęty do OKW, otrzymał przydział do II oddziału Abwehry. Zajmował się kontaktami z Organizacją Ukraińskich Nacjonalistów. W latach 1939-1941 przebywał w Lwowie i Krakowie. W 1940, dzięki wystawionym przez niego fałszywym dokumentom, udało się wydostać z radzieckiego wówczas Lwowa, jako volksdojczów, kilkuset ukraińskich działaczy niepodległościowych.
W Krakowie siedziba wywiadu, w której rezydował, znajdowała się przy ulicy Zielonej 26 (obecnie Bogusławskiego) - nazywano ją Kochstelle.
W 1941 został skierowany do Heeresgruppe Süd.
Po wojnie od 1952 był dyrektorem Intytutu Europy Wschodniej Uniwersytetu w Monachium.
[edytuj] Literatura
- Bohdan Osadczuk - "Kiedy Kraków był stolicą Ukrainy" w: "Kraków i Lwów w cywilizacji europejskiej", Kraków 2005