Harmonia pedałowa
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Harmonia pedałowa - polski ludowy instrument muzyczny. Odmiana ta występuje w Polsce [1]. Instrument ten powstał w wyniku połączenia elementów konstrukcyjnych harmonii oraz fisharmonii lub wg. innych teorii eoliny. [2]
Spis treści |
[edytuj] Budowa
- 2 miechy nożne (pedały)
- rura metalowa lub mosiężna rura, śr.ca 35 mm, łącząca pedały z korpusem
- instrument właściwy - najczęściej 24 basy, skala melodyczna: g-c3
Zastosowanie miechów nożnych powoduje prawie całkowite wyłączenie pracy rąk przy rozciąganiu miechów. Najczęściej miechy w górnej części instrumentu są tylko atrapą lub spełniają tylko funkcję pomocniczą przy zaznaczaniu akcentów muzycznych. Cechą charakterystyczną harmonii pedałowej jest małe zróżnicowanie dynamiczne, gra nonlegato. Gra się wyłącznie w pozycji siedzącej.
[edytuj] Historia
Pierwsze polskie harmonie pedałowe budowano w warszawskiej pracowni Piotra Stamirowskiego od 1900 roku. Później te instrumenty produkował zakład Józefa Boruckiego, Adolf i Władysław Leonardt oraz inni twórcy z mniejszych manufaktur warszawskich, radomskich i dęblińskich. Najczęściej "pedałówki" mają 24 basy w trybie durowym, co znacząco wpływa na lekkość instrumentu. Zdarzają się jednak egzemplarze 64-basowe, ze zmianami akordów durowych, molowych, septymowych.
[edytuj] Występowanie
Harmonie pedałowe cieszą się do dziś popularnością wśród kapel ludowych. Stanowią nieodłączny element kapel z regionów: radomskiego, świętokrzyskiego oraz Kurpii Zielonych. Najbardziej typowy skład kapeli w tych regionach to: Harmonia pedałowa, skrzypce, bębenek ręczny (lub baraban)
[edytuj] Kapele
Współcześnie działają kapele z harmonią pedałową (2007r.):
- Kapela Mariana Pełki (radomskie)
- Kapela Kołazińskich (radomskie)
- Kapela Siwaka z Chustek (świętokrzyskie)
- Kapela Maniurskiego z Kadzidła (Kurpie)
- Kapela Zawady (Kurpie)
- Kap. Drężków z Myszyńca (Kurpie)
Przypisy
- ↑ Jolanta Woźniak: Polski Folklor Muzyczny. Gdańsk: Akademia Muzyczna Gdańsk, 1995. ISBN 0239-7080.
- ↑ Encyklopedia Muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1.
