Henryk Bagiński
Z Wikipedii
Henryk Bagiński ps. Józef Chłopski (ur. 19 stycznia 1888 w Klwowie k. Opoczna, zm. 13 grudnia 1973 w Warszawie) – historyk wojskowości, inżynier, instruktor harcerski, harcmistrz, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego
Spis treści |
[edytuj] Młodość
Urodził się w rodzinie Juliana Bagińskiego, muzyka i organisty oraz Antoniny z domu Merklein. W 1908 uzyskał maturę handlową w Radomiu, a następnie studiował na Wyższej Szkole Realnej w Lwowie. Po jej ukończeniu rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej.
[edytuj] Zarzewie, Zet i skauting
Był współzałożycielem i działaczem Organizacji Młodzieży Niepodległościowej Zarzewie oraz członkiem Związku Młodzieży Polskiej "Zet". Współdziałał w Zarzewiu podczas tworzenia przez nią tajnych Oddziałów Ćwiczebnych.
Z chwilą utworzenia w 1911 roku pierwszych drużyn skautowych we Lwowie, został drużynowym 7 Lwowskiej Drużyny Skautowej.
Był współtwórcą niepodległościowej Organizacji Armia Polska i w latach 1911-1912 jej komendantem naczelnym. Pod pseudonimem Józef Chłopski, którego używał w działalności konspiracyjnej, napisał podręcznik Terenoznawstwo przeznaczony dla drużyn skautowych i strzeleckich.
Po uzyskaniu dyplomu we Lwowie uzupełniał studia w Belgii i Francji. Od 15 czerwca 1914 pracował zawodowo w Hucie Bankowej w Dąbrowie Górniczej, jako metalurg.
[edytuj] Żołnierz
Po wybuchu I wojny światowej zgłosił się ochotniczo w stopniu podporucznika do Legionu Puławskiego przy armii rosyjskiej, później do I Dywizji Strzelców Polskich. Po rewolucji w 1917 roku znalazł się w I Korpusie Polskim dowodzonym przez gen. Józefa Dowbór-Muśnickiego, zaś po jego rozwiązaniu – na Kubaniu w dywizji gen. Lucjana Żeligowskiego, z którą w 1919 roku w stopniu kapitana wrócił do kraju.
W latach 1921-1922 był słuchaczem Kursu Doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu tytułu naukowego oficera Sztabu Generalnego przydzielony został do Oddziału IV Sztabu Generalnego WP. Był też wykładowcą w W.S.Woj.. W roku 1920 mianowany podpułkownikiem. Zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919. Z powodu przekonań politycznych, aż do wybuchu II wojny światowej nie był awansowany.
Wydał do 1939 roku dwie podstawowe prace: Wojsko polskie na Wschodzie 1914-1920 (1921), oraz U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914 (1935). W tej ostatniej, wydanej pod sentymentalnym pseudonimem z okresu konspiracji, wiele miejsca poświęcił polskiemu skautingowi. Napisał też kilka książek na temat dostępu Polski do morza, m.in. Polska i Bałtyk.
[edytuj] Powrót do harcerstwa
Od Jubileuszowego Zlotu Harcerstwa w Spale w 1935 roku aktywnie włączył się w działalność Kół Harcerzy z Czasów Walk o Niepodległość przy Naczelnictwie ZHP.
[edytuj] Wojsko
Po ewakuacji we wrześniu 1939 roku, przedostał się do Francji, gdzie został przyjęty przez gen. Władysława Sikorskiego do Sztabu Głównego i mianowany pułkownikiem. Po upadku Francji znalazł się w Anglii i pracował tam jako wykładowca w Centrum Wyszkolenia.
Po wojnie wrócił do Polski i został zweryfikowany w Ludowym Wojsku Polskim jako pułkownik i wykładowca w Wyższej Szkole Wojennej. Od 1948 do 1951 roku pracował w Ministerstwie Żeglugi, a następnie w Bibliotece Narodowej przy sporządzaniu katalogu przedmiotowego zasobu dzieł o wojskowości.
Zmarł 13 grudnia 1973 roku i pochowany został w grobie rodzinnym na Powązkach w Warszawie.
[edytuj] Odznaczenia
- Order Virtuti Militari V klasy,
- Krzyż Niepodległości,
- trzykrotnie Krzyż Walecznych,
- Order Polonia Restituta,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (po wojnie).
- Medal Wojska Polskiego. Dwukrotnie nadany po raz pierwszy.
[edytuj] Bibliografia
- Terenoznawstwo (1912) pod ps. Józef Chłopski, podręcznik przeznaczony dla drużyn skautowych i strzeleckich,
- Formacje polskie w walce z Niemcami. Cz. 1, Legjony Warszawa; Kijów: Bibljoteka Wiadomości Wojskowych, (1917),
- Technika wybuchowa (oprac. na podstawie źródeł ros. Józef Chłopski) Warszawa; Tow. Polskiej Wiedzy Wojskowej, (1917),
- Podręcznik dla żołnierza piechoty: sprawdzony i zalecony do użytku przez Polską Komisję Wojskową oprac. na podst. przepisów urzędowych Warszawa: Tow. polskiej wiedzy wojskowej, (1917),
- Wojsko polskie na Wschodzie 1914-1920 (1921),
- U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914 (1935),
- Polska i Bałtyk
[edytuj] Źródła
- Wacław Błażejewski "Z dziejów harcerstwa polskiego 1910-1939", MAW 1985; ISBN 83-203-1714-2
