Herb Rudnika nad Sanem
Z Wikipedii
Herb Rudnika nad Sanem ma tarczę herbową dwudzielną w słup. Przedstawia w polu heraldycznie prawym błękitnym złoty krzyż na barku podkowy, pod nią strzała w słup grotem w dół; w polu lewym czerwonym połowę złotego łososia w słup, głową ku górze a grzbietem ku środkowi tarczy. Nad tarczą złota korona inkrustowana kamieniami i zwieńczona krzyżem. Godło herbowe jest złożeniem herbów szlacheckich dawnych właścicieli miasta: Hołobok rodu Lipnickich i Dołęga rodu Ulińskich. Herb w takim kształcie obowiązuje od 1988.
Rudnik jako miasto prywatne aż do XIX wieku nie posiadał własnego herbu, używano herbu aktualnych właścicieli z dodanym napisem sigillum oppidum Rudnyk. Najstarsza zachowana pieczęć miejska, z 2 połowy XVII wieku przedstawia herb Ciołek, z wizerunkiem byczka, którym pieczętował się ród Drzewickich. Od 1863 Rudnik jako miasto galicyjskie używał uproszczonego wariantu czteropolowego herbu Galicji i Lodomerii, z trzema złotymi koronami w pierwszym, tzw. "belką habsburską" w drugim oraz herbami księstw: Oświęcimskiego i Zatorskiego w polach trzecim i czwartym. Herb ten był w użyciu do 1988, gdy zmieniono wzór na obecnie obowiązujący, autorstwa Zofii i Zdzisława Chmielów.