Islandzkie Siły Zbrojne
Z Wikipedii
Republika Islandii nie utrzymuje stałej armii. W pewnym zakresie jednak tę funkcję pełnią Straż Wybrzeża, siły policyjne, system Obrony Powietrznej, Islandzka Jednostka Odpowiedzi kryzysowej (uzbrojony ochotniczy oddział przeznaczony do misji pokojowych) oraz jednostka antyterrorystyczna.
Spis treści |
[edytuj] Islandzka Jednostka Odpowiedzi Kryzysowej
Ministerstwo spraw zagranicznych Islandii zarządza ekspedycyjną jednostką zbrojną znaną jako Jednostka Odpowiedzi Kryzysowej ( isl. Íslenska friðargæslan dosł. Islandzka Straż Utrzymywania Pokoju). Jest ona szkolona i wyposażana przez armię norweską a jej członkami są cywilni specjaliści, policjanci, strażnicy wybrzeża. Jednostka wzięła udział w misjach w Kosowie i Afganistanie. Liczy 100 osób.
[edytuj] Islandzki System Obrony Powietrznej
Islandia ma "agencję radarową" która zarządza Islandzkim Systemem Obrony Powietrznej. Składają się nań cztery komleksy radarowe i centrum dowodzenia. Podlega ministerstwu spraw zagranicznych.
[edytuj] Straż Wybrzeża
Islandzka Straż Wybrzeża korzeniami sięga lat dwudziestych XX wieku. Od początku jej głównym zadaniem jest chronienie obszarów połowowych a także zapewnienie bezpieczeństwa islandzkiej flocie rybackiej. W latach 1952, 1958,1972 i 1975 rząd Islandii rozszerzał wyłączną strefę ekonomiczną odpowiednio do 4, 12, 50 i 200 mil morskich. Prowadziło to do konfliktów z Wielką Brytanią znanych jako "wojny dorszowe". Islandzka Straż Wybrzeża i Royal Navy ścierały się kilkanaście razy w tym czasie. Chociaż niewiele amunicji wystrzelono były to momenty wielkiego napięcia między tymi krajami. Islandzka Straż Wybrzeża posiada trzy patrolowce (każdy uzbrojony w 40 mm armatę Boforsa), okręt hydrograficzny, samolot patrolowy i trzy śmigłowce. Służy w niej 160 osób.
[edytuj] Jednostka Specjalna Komisarza Policji Narodowej
Jednostka Specjalna Komisarza Policji Narodowej zwykle zwana Víkingasveitin (Drużyna Wikinga) jest jednostką zbliżoną do niemieckiej GSG 9. Zapewnia bezpieczeństwo państwa, prowadzi dzialania antyterrorystyczne, chroni zagranicznych dygnitarzy i wspiera policję w razie potrzeby. Dzieli się na pięć pododdziałów: pierwszy do materiałów wybuchowych, drugi do działań wodnych, trzeci do działań snajperskich, czwarty to oddział wywiadowczy, piąty specjalizuje się w działaniach przeciw porwaniom samolotów, skokach spadochronowych i ochronie portów. Jednostka liczy około 55 osób.
[edytuj] Linki zewnętrzne
Belgia • Bułgaria • Czechy • Dania • Estonia • Francja • Grecja • Hiszpania • Holandia • Islandia • Kanada • Litwa • Luksemburg • Łotwa • Niemcy • Norwegia • Polska • Portugalia • Rumunia • Słowacja • Słowenia • Stany Zjednoczone • Turcja • Węgry • Wielka Brytania • Włochy
