Italo Svevo
Z Wikipedii
Italo Svevo właśc. Ettore Schmitz (ur. 19 grudnia 1861 w Trieście - zm. 13 listopada 1928 w Motta di Livenza), włoski pisarz i publicysta.
Pochodził z zamożnej zydowskiej rodziny kupieckiej. Bankructwo ojca zmusiło go do porzucenia planów studiów humanistycznych we Florencji. Po studiach handlowych w Niemczech rozpoczął pracę w banku w Trieście.
Nie zerwał kontaktów z miejscowym środowiskiem literackim - współpracował z lokalnymi gazetami, głównie z L'Indipendente, publikując recenzje literackie i drobne artykuły. W 1892 roku opublikował pierwszą powieść Una vita (Jedno życie), a w 1898 Senilità (Starość), które jednak nie spotkały się z zainteresowaniem krytyki ani czytelników. Rozgoryczony niepowodzeniem zajął się karierą zawodową w przedsiębiorstwie teściów (w 1896 roku poślubił znacznie od siebie młodszą kuzynkę z rodziny bogatych triesteńskich przemysłowców). Praca ta, związana z podróżami do przedstawicielstwa firmy w Londynie wiązała się z podjęciem nauki języka angielskiego. Nauczycielem Svevo został, mieszkający wówczas (ok. 1906 r.) w Trieście, James Joyce. Spotkanie z Joyce'em rozbudziło w nim dawne ambicje, a lektura Freuda, którego tłumaczył na włoski i I wojna światowa, która ograniczyła działalność firmy, pchnęły go do pracy nad kolejną powieścią.
W 1923 roku ukazał się Zeno Cosini (La coscienza di Zeno). Początkowo również ta książka nie spotkała sie z życzliwym przyjęciem. Mieszkający w Paryżu Joyce, do którego Svevo zwrócił się z prośbą o recenzję, zainteresował nią grupę francuskich intelektualistów związanych z pismem Le Navire d'Argent. Wkrótce pojawiły się entuzjastyczne recenzje wszystkich trzech dotychczasowych książek, zarówno we Francji, jak i we Włoszech, gdzie pisarzem zainteresował się Eugenio Montale. Sześćdziesięcioletni Svevo próbował pisać dalej, ale nowa powieść Corto viaggio sentimentale (Krótka powieść sentymentalna) pozostała nieukończona, a z planowanej kontynuacji powieści Zeno Cosini - Il vecchione lub Il vegliardo (Starzec), powstało tylko pięć rozdziałów. Zdążył też opublikować kilka opowiadań. Zmarł w 1928 roku w wyniku urazów odniesionych w wypadku samochodowym
Główną cechę jego twórczości jest bardzo wnikliwa psychologiczna charakterystyka głównych bohaterów, ludzi samotnych i nie przystosowanych do życia w mieszczańskim społeczeństwie. Bohaterowie Svevo to tzw. inetti - ludzie nieprzystosowani do życia, od początku skazani na klęskę.
Styl Svevo cechuje się stosowaniem monologu wewnętrznego i wykorzystywaniem dialektu triesteńskiego.
[edytuj] Powieści:
- 1892 Una vita - Jedno życie (wyd. polskie 1960 r.)
- 1898 Senilità - Starość (wyd. polskie 2002 r.)
- 1923 Zeno Cosini - Zeno Cosini (wyd. polskie 1966 r.)
