Ivica Osim
Z Wikipedii
Ivan "Ivica" Osim (ur. 6 maja 1941 w Sarajewie) - bośniacki piłkarz mający za sobą występy w reprezentacji Jugosławii, grający na pozycji pomocnika. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został znanym na całym świecie trenerem piłkarskim.
Spis treści |
[edytuj] Kariera piłkarska
- 1960-1970
Željezničar Sarajewo - 1970-1972
RC Strasbourg - 1972-1975 CS Sedan
- 1975-1976 Valenciennes CF
- 1976-1978 RC Strasbourg
Ivica Osim urodził się w obecnej stolicy Bośni i Hercegowiny, Sarajewie. Także tam zaczynał piłkarską karierę w jednym z najsłynniejszych klubów tego miasta, Željezničar Sarajewo. Jednak pomimo tego, iż grał w składzie Željezničara przez 10 sezonów stając się jednym z najlepszych piłkarzy bośniackich w historii, to nie odniósł z tym klubem większych sukcesów takich jak choćby mistrzostwo Jugosławii. Jugosławię opuścił po 10 latach gry w tym klubie, gdyż wówczas piłkarze mogli opuścić ten kraj dopiero po ukończeniu 28 roku życia. Osim w 1970 roku trafił do Francji do zespołu RC Strasbourg. W drużynie ze Strasburga spędził 2 sezony, potem 3 lata grał w CS Sedan, rok w Valenciennes, by w 1976 roku wrócić do Strasburga i 2 lata później zakończyć piłkarską karierę.
Większe sukcesy niż w piłce klubowej Osim osiągał w reprezentacji Jugosławii. Z reprezentacją brał udział w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Tokio 1964. I tam właśnie miał miejsce jego debiut w reprezentacji – 13 października w wygranym 3:1 meczu z reprezentacją Maroka. Dobrze zagrał w drugim występie, w meczu z reprezentacją Węgier, gdy w pierwszej połowie zdobył dwie bramki dla swojego zespołu, ale Jugosłowianom nie udało się wygrać tego meczu i przegrali go 5:6. Awansowali jednak do ćwierćfinału igrzysk, ale tam nie sprostali reprezentacji RFN przegrywając 0:1. Osim grał także w finałowym turnieju Mistrzostw Europy w 1968, ale tam zagrał tylko w półfinałowym meczu z Anglią, który to Jugosławia wygrała 1:0 i awansowała do finału, w którym wystąpiła już bez Osima ostatecznie zostając wicemistrzem Europy. Ostatni, szesnasty występ w reprezentacji Osim zaliczył 30 kwietnia 1969 roku w przegranym 1:2 wyjazdowym meczu z Hiszpanią rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata w 1970. Ogółem w jugosłowiańskiej kadrze Osim zagrał 16 razy i zdobył w niej 8 bramek.
1 Pantelić • 2 Fazlagić • 3 Damjanović • 4 Đorđević • 5 Paunović • 6 Holcer • 7 Petković • 8 Osim • 9 Musemić • 10 Belin • 11 Džajić • 12 Vukčević • 13 Dujković • 14 Aleksić • 15 Pavlović • 16 Aćimović • 17 Ramljak • 18 Mihajlović • 19 Brzić • 20 Antić • 21 Trivić • 22 Hošić trener: Mitić
[edytuj] Kariera trenerska
- 1978-1986 Željezničar Sarajewo
- 1986-1992 reprezentacja Jugosławii
- 1991-1992
Partizan Belgrad - 1992-1994
Panathinaikos Ateny - 1994-2002
Sturm Graz - 2003-2006
JEF United Ichihara Chiba - od 2006 reprezentacja Japonii
Po zakończeniu kariery piłkarskiej w 1978 roku Osim powrócił do kraju i został nowym szkoleniowcem klubu, w którym zaczynał karierę, Željezničara Sarajewo. W drużynie tej pracował do roku 1986 i przez 8 lat pracy wywalczył dwukrotnie wicemistrzostwo Jugosławii, awansował do finału Pucharu Jugosławii oraz półfinału Pucharu UEFA. W tym samym czasie był także trenerem olimpijskiej reprezentacji Jugosławii, którą trenował na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles 1984. Z Los Angeles przywiózł brązowy medal.
W 1986 roku szefowie federacji zdecydowali się powierzyć Osimowi pierwszą reprezentację. "Plavi" pod jego wodzą awansowali do finałów Mistrzostw Świata we Włoszech. Tam po zwycięstwach 1:0 z Kolumbią i 4:1 z ZEA oraz porażce 1:4 z RFN Jugosłowianie awansowali do 1/8 finału. Tu z kolei wygrali po dogrywce 2:1 z Hiszpanią, a zatrzymała ich dopiero Argentyna, która w ćwierćfinale wygrała dopiero po rzutach karnych. W 1992 roku Jugosławia zakwalifikowała się do Euro 92, jednak z powodu wojny na Bałkanach została wycofana z tej imprezy i zastąpiona Danią. Sam Osim zrezygnował z pracy z kadrą ze względu na rodzinę, która przeżyła serbskie bombardowania Sarajewa. Podczas pracy z kadrą w latach 1991-92 był jednocześnie trenerem Partizana Belgrad, z którym wywalczył Puchar Jugosławii w 1992.
Osim wyjechał z kraju i trafił do Grecji, a tam został trenerem Panathinaikosu Ateny. Przez 2 lata pracy w "Koniczynkach" wywalczył dwa Puchary Grecji (1993 i 1994) oraz wicemistrzostwo w 1993.
W latach 1994 - 2002 Osim trenował austriacki Sturm Graz, który doprowadził do największych sukcesów w historii klubu czyli dwukrotnego zdobycia mistrzostwa Austrii (1998 i 1999), Pucharu Austrii (1999) i Superpucharu (1998). Pod wodzą Osima Sturm grał także w fazie grupowej Ligi Mistrzów przez 3 sezony z rzędu (1998-2000).
Po zakończeniu pracy w Sturmie Ivica wyemigrował do Japonii. Tam od 2003 do 2006 roku trenował JEF United Ichihara Chiba. Z drużyny tej zbudował kandydata do mistrzostwa Japonii. W 2003 roku JEF zajęło 3. miejsce w Pierwszej Fazie sezonu oraz 2. miejsce w Drugiej Fazie. W 2005 wywalczył pierwsze trofeum w Japonii, zdobywając J-League Cup.
21 lipca 2006 został selekcjonerem reprezentacji Japonii (jego miejsce w JEF United zajął syn Amar). 9 sierpnia zadebiutował meczem z reprezentacją Trynidadu i Tobago, a jego podopieczni wygrali ten mecz 2:0.
1 Ivković • 2 Stanojković • 3 Spasić • 4 Vulić • 5 Hadžibegić • 6 Jozić • 7 Brnović • 8 Sušić • 9 Pančev • 10 Stojković • 11 Vujović • 12 Omerović • 13 Katanec • 14 Bokšić • 15 Prosinečki • 16 Šabanadžović • 17 Jarni • 18 Baljić • 19 Savićević • 20 Šuker • 21 Panadić • 22 Leković • trener: Osim
1 Kawaguchi • 2 Konno • 3 Komano • 5 Tsuboi • 6 Abe • 7 Endo • 8 Hanyu • 9 Yamagishi • 10 S. Nakamura • 11 Satō • 12 Maki • 13 Suzuki • 14 K. Nakamura • 15 Mizuno • 18 Narazaki • 19 Takahara • 20 Yano • 21 Kaji • 22 Nakazawa • 23 Kawashima • 24 Hashimoto • 25 Ogasawara • 28 Ota • 29 Inoha • trener: Osim
[edytuj] Sukcesy
[edytuj] Kariera piłkarska
- Uczestnik IO'64
- Wicemistrzostwo Europy: 1968
[edytuj] Kariera trenerska
- Puchar Jugosławii: 1992
- Puchar Grecji: 1993, 1994
- Superpuchar Grecji: 1994
- Wicemistrzostwo Grecji: 1993
- Mistrzostwo Austrii: 1998, 1999
- Puchar Austrii: 1999
- Superpuchar Austrii: 1998, 1999
- Puchar Ligi (Japonia): 2005
