Józef Arnulf Giedroyć
Z Wikipedii
Józef Arnulf Giedroyć herbu Hippocentaurus (ur. w 1754- zm. 17 lipca 1838 w Olsiadach), biskup żmudzki od 1803.
Dzięki protekcji swojego stryja Jana Stefana Giedroycia, jeszcze jako alumn seminarium duchownego w Wilnie został kanonikiem inflanckim. W 1781 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1781-1785 odbył studia teologiczne w Rzymie. Od 1786 był członkiem kapituły żmudzkiej. W 1788 został prałatem archidiakonem. W 1789 został odznaczony przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Orderem Świętego Stanisława. W 1790 mianowany koadiutorem diecezji żmudzkiej. W 1795 został wybrany delegatem Księstwa Żmudzkiego i udał się z misją dziękczynną do Katarzyny II. W dowód uznania dostał od niej krzyż diamentowy. Od 1801 sprawował faktycznie rządy w diecezji. Na życzenie cara Aleksandra I, wziął udział pracach Komitetu Biblijnego. Przełożył Nowy Testament na język żmudzki.