Wikipedysta:Jagen/brudnopis

Z Wikipedii

Spis treści

1 Silnik Johna Bediniego
2 Zderzak Łągiewki

[edytuj] Silnik Johna Bediniego

Urządzenie darmowej energii. Silnik używający magnesów trwałych i elektromagnesu. Odmiana silnika Adamsa. Na rotorze umieszczone są symetrycznie magnesy trwałe. Elektromagnes umieszczony w stojanie jest załączany i rozłączany synchronicznie w zależności od pozycji magnesów względem elektromagnesu.

schematyczny szkic wg Bediniego

[:kategoria: darmowa energia] [:kategoria: silniki]

[edytuj] Zderzak Łągiewki

Zderzak Łągiewki – urządzenie wynalezione przez Lucjana Łągiewkę, które może służyć jako zderzak samochodowy. Przy zderzeniu zamienia energię kinetyczną samochodu na energię obracającego się koła zamachowego przy zastosowaniu specjalnej przekładni. Według wynalazcy zderzak zmniejsza przyśpieszenie odczuwane przez pasażerów w chwili zderzenia. Tę samą zasadę działania wykorzystuje hamulec Łągiewki.

[edytuj] Zarys problemów

[edytuj] "Przekładnia inercji"

Łągiewka zastosował przekładnię, która pozwala na skrócenie lub wydłużenie drogi zderzenia. Łagiewka zauważył, iż można "przełożyć" przez przekładnię masę inercyjną tak, aby masa inercyjna biorącego udział w zderzeniu samochodu i koła zamachowego zachowywały się jak mniejsze lub większe niż rzeczywiste - w zależności od stosunku przekładni. $m_1' = \frac {m_1} {i}$ , gdzie i stosunek przekładni. Zastosowanie przekładni skutkuje tym , że stosunek odbieranych energii zależy już nie tylko od stosunku mas odbierających energię, ale również od przełożenia przekładni mechanizmu rozdzielającego energię zderzenia.

Dodatkowo stosując przekładnię możemy zaprojektować mechanizm, który rozdziela energię zderzenia w dowolnych proporcjach.

Przykład

Zilustrujmy różne zastosowania takich samych mas i przekładni.

Wyobraźmy sobie małą huśtawkę o pomijalnej masie i bezwładności z elastycznej listewki z łyżkami na końcach . Na jednym końcu huśtawki opartym o podłoże leżą: jabłko i malutka śliwka . Na drugi koniec rzucamy pomarańczę powodując, że jabłko i śliwka podskoczą. Jeśli listewka byłaby wystarczająco elastyczna okazałoby się, iż jabłko i śliwka podskakują zawsze na taka samą wysokość, czyli zyskują energie (potencjalne) proporcjonalne do ich mas.
Wyobraźmy sobie dwie takie huśtawki. W jednej układamy jabłko, a w drugiej śliwkę. Zaś uniesione - nie oparte o podłoże -końce huśtawek łączymy razem. Kiedy zrzucimy naraz na oba uniesione końce listewek pomarańcz to śliwka podskoczy wyżej niż jabłko. Stosunki wysokości ich skoków (czyli energii potencjalnych) byłby odwrotnie proporcjonalne do stosunku mas - zgodnie ze wzorem na trójnik Łągiewki.
Z kolei gdy zrzucimy na każdą listewkę oddzielnie połówkę pomarańczy energie uzyskane przez jabłko i śliwkę są równe, itd.

Jak widać używając przekładni jesteśmy w stanie rozdzielić energię ciała sprawczego dowolnie, uzyskując stosunek energii proporcjonalny lub odwrotnie proporcjonalny do stosunku mas, albo równy 1 albo inne. Sprawdź sam.

[edytuj] Postulaty Łągiewki

Łągiewka na podstawie swojej pracy doświadczalnej wysunął następujące - dotąd niezweryfikowane - postulaty

1. W sytuacji jednoczesnego oddziaływania trzech ciał (bez przekładni)- gdy ciało sprawcze $m 1$ w całości pozbywa się całej swojej energii kinetycznej na rzecz ciał $m 2$ i $m 3$ to stosunek energii kinetycznej uzyskanej przez nie jest odwrotnie proporcjonalny do stosunku w/w mas. ( $\frac {\Delta Ek_3} {\Delta Ek_2} = \frac {m_2} {m_3}$ )

2. Wprowadzenie dowolnego rodzaju przekładni (np. hydraulicznej lub sprężynowej) pozwala na zmianę inercji mas ciał, które w tym procesie zmieniają swoją energię. Ciało o masie $m 1$ oddziaływujące na $m 2$ i $m 3$ w trakcie zderzenia przyjmuje nową inercję, której wartość jest zależna od wielkości przełożenia zastosowanej przekładni. ( $m_1' = \frac {m_1} {i}$ , gdzie i stosunek przekładni )

3. Przekładnia w układzie statycznym przekłada drogi i siły, ale w układzie dynamicznym jedynie drogi, bo siły są równe. ( $a_1 m_1 = (\frac {a_1} {i}) (m_1 i)$

4. W układzie przekładni przymocowanej do ziemi tj. $m_3 \to\infty$ ciało $m 1$ , wykonuje pracę na ciele $m 2$ , lecz na drodze $s 2$ (a nie jak by się mogło wydawać na drodze $s 1$ ): $s 1 = i s 2$ , gdzie i przełożenie przekładni. Do wzoru na prace wykonaną bierzemy rzeczywistą drogę na której dokonano pracy, po stronie ciała, które odebrało energię, a nie po stronie ciała sprawczego. $Δ E k 1 = - m 1 a 2 s 2$

5. Wg Łągiewki siła jest zewnętrznym objawem przepływu energii kinetycznej przekazywanej od masy do innej masy. Przepływ energii kinetycznej ma charakter pierwotnego procesu w stosunku do wtórnie pojawiających się sił i chociaż procesy te realizują się jednocześnie w czasie, to siły stanowią jakby „uboczny produkt” tego przepływu.

[edytuj] Potencjalne zastosowania

Zmiana energii kinetycznej na inny rodzaj energii wymaga w przypadku zwykłego zderzaka pokonania drogi wynikającej ze wzoru na pracę:

$\frac {m \Delta v^2} 2 = F \Delta s \,$

$F = \frac {m v^2} {2 s}$

Przyjmując długość zwykłego zderzaka 0,5m, dla samochodu osobowego o masie 1000 kg i prędkości przed zderzeniem 100 km/h = 28 m/s siła, którą musiałby przenieść zderzak wynosiłaby 784 kN, czyli mniej więcej tyle ile wytrzymuje współczesny zderzak kolejowy. Zastosowanie dowolnego zderzaka zmniejsza przenoszone przyśpieszenie na pasażerów.

W przypadku zderzaka Łągiewki przyśpieszenie przenoszone na pasażerów może zostać zmniejszone dzięki "przekładni inercji". Zaś energia zderzenia przenoszona na samochód i pasażerów może być zmniejszona zależnie od stosunku mas inercyjnych koła zamachowego do masy samochodu.

Wbudowanie zderzaka Łągiewki w podwozie pozwoliłby zastąpić strefę zgniotu w samochodach. Nawet przy przekroczeniu siły zderzenia nominalnej dla przekładni sprężynowych zderzak wciąż spełniałby swoją funkcję ochrony pasażerów odbierając maksymalną energie do jakiej został zaprojektowany, ale niszcząc końcowy układ odbioru energii, czyli koła zamachowe. Zderzak mógłby być dzielony na mniejsze sekwencje, aby zmniejszyć bezwładność kół zamachowych.

Upowszechnienie zasad działania zderzaka Łągiewki może mieć olbrzymie znaczenie dla zwiększenia bezpieczeństwa komunikacji - w przemyśle samochodowym, kolejowym, lotnictwie (spadochroniarstwie), jak również w budownictwie wstrząsoodpornym oraz w akustyce.