Jan Wojnarski (malarz)
Z Wikipedii
Jan Wojnarski (ur. 1879 w Tarnowie zm. 14 października 1937 w Krakowie) – polski grafik, malarz, profesor ASP w Krakowie.
Pochodził z rodziny kościelnego organisty. Od 1902 studiował na krakowskiej ASP pod kierunkiem prof. Floriana Cynka , Jana Stanisławskiego i Leona Wyczółkowskiego. W latach 1904 – 1905 odbył artystyczną podróż do Włoch. Po powrocie rozpoczął naukę grafiki warsztatowej w pracowni prof. Józefa Pankiewicza.
Od 1911 pracuje na ASP w Krakowie, początkowo jako młodszy asystent, potem asystent a od 1929 jako profesor na Wydziale Grafiki.
W 1937 zdobył złoty medal na międzynarodowej wystawie w Paryżu. W tym samym roku został odznaczony krzyżem oficerskim Orderu Polonia Restituta. Jego pejzaże otrzymywały liczne wyróżnienia na krajowych i międzynarodowych wystawach.
Malarstwo Wojnarskiego to przede wszystkim pejzaże, najczęściej niewielkich formatów, zdradzające duży wpływ szkoły Jana Stanisławskiego.
Szczególnie znane są prace graficzne Wojnarskiego, wykontywane najczęściej technkami akwafoty , miedziorytu i litografii. Wykonana w latach dwudziestych XX w. barwna litografia Portret własny znajduje się w zbiorach Muzeum brytyjskiego. Wiele prac Wojnarskiego znajduje się w oddziałach krakowskim i warszawskim Muzeum Narodowego.
[edytuj] Literatura
- Beata Lewińska-Gwóźdź:Jan Wojnarski Malarstwo, grafika i rysunek, Bernardinum, Pelplin, 2004, ISBN 83-87668-63-X
