Jean-Luc Dehaene

Z Wikipedii

Jean-Luc Dehaene (ur. 7 sierpnia 1940 w Montpellier we Francji) – polityk belgijski.

Dehaene był prawnikiem i politykiem Chrześcijańskiej Partii Ludowej (CVP); w latach 1981-1988 minister spraw socjalnych i reform instytucjonalnych, następnie minister transportu i łączności. Od 1992 do 1999 premier koalicji partii chadeckich i socjaldemokratycznych. Przeprowadził głęboką reformę konstytucyjną, przekształcając Belgię w państwo federalne. Utracił poparcie wskutek afery z nieudolnością policji w sprawie pedofila Dutroux oraz afery ze skażoną żywnością. Od 2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego.

[edytuj] Premier w latach 1992-1995

W 1992 roku, po tym jak zarówno Guy Verhofstadt jak i Melchior Wathelet zawiedli, udało mu się sformować koalicję rządzącą, złożoną z chrześcijańskich demokratów i socjaldemokratów. Był to jeden z najważniejszych belgijskich rządów, gdyż udało mu się pomyślnie przekształcić Belgię w federację. W marcu 1993 roku Dehaene złożył królowi rezygnację swojego rządu z powodu zróżnicowanych poglądów na finanse publiczne. Jednakże po tygodniu trudności, problem ten został odłożony na bok.

Po śmierci króla Baldwina I jego rząd wykonywał funkcję króla aż do zaprzysiężenia księcia Alberta jako Alberta II dziewięć dni później.

W 1994 roku Dehaene zarządził wycofanie belgijskich wojsk z Rwandy, usuwając w ten sposób ostatnią barierę przez ludobójstwem plemienia Tutsi. Podczas przesłuchania przez belgijską komisję parlamentarną na temat tej decyzji, powtarzał ciągle iż nie żałuje podjętej decyzji. Był głównym kandydatem na następcę Jacques'a Delorsa na stanowisku przewodniczącego Komisji Europejskiej, ale na Szczycie na Korfu, John Major zawetował to mianowanie, podczas gdy liderzy pozostałych 11 krajów popierali Dehaene'a. W ramach kompromisu mianowano na to stanowisko parlamentarzystę z Luksemburga, Jacques'a Santera.

[edytuj] Premier w latach 1995-1999

Drugi rząd Dehaene'a również składał się z chrześcijańskich demokratów i socjaldemokratów. Pomimo faktu, iż rząd ten miał wiele kryzysów – zwłaszcza skandal Dutrouxa – udało mu się przetrwać całą kadencję. Kilka tygodni przed wyborami w 1999 roku wybuchł skandal dotyczący skażonej żywności i obie rządzące partie straciły dużo poparcia.

[edytuj] Po roku 1999

Po wyborach Guy Verhofstadt sformował pierwszy od 1958 roku belgijski rząd, w którym nie znaleźli się chrześcijańscy demokraci. Dehaene pozostał senatorem do roku 2001, kiedy to został burmistrzem Vilvoorde, położonego w pobliżu Brukssli. Ku zaskoczeniu wielu został on mianowany przez Verhofstadta wiceprzewodniczącym Konwentu Unii Europejskiej. W celu wsparcia swojej partii, CVP, ponownie kandydował w wyborach w roku 2003, ale było wiadomo iż nie ma zamiaru ponownie być premierem, gdyż miał ostatnie miejsce na liście partyjnej. W czerwcu 2004 Jean-Luc Dehaene został wybrany do Parlamentu Europejskiego. W roku 2003 otrzymał Vlerick Award.

p • d • e

Premierzy Belgii po 1918

Léon Delacroix • Henri Carton de Wiart • Georges Theunis • Aloys van de Vyvere • Prosper Poullet • Henri Jaspar • Jules Renkin • Charles de Broqueville • George Theunis • Paul van Zeeland • Paul-Emile Janson • Paul-Henri Spaak • Hubert Pierlot • Achille Van Acker • Paul-Henri Spaak • Achille Van Acker • Camille Huysmans • Paul-Henri Spaak • Gaston Eyskens • Jean Duvieusart • Joseph Pholien • Jean Van Houtte • Achille Van Acker • Gaston Eyskens • Théodore Lefèvre • Pierre Harmel • Paul Vanden Boeynants • Gaston Eyskens • Edmond Leburton • Leo Tindemans • Paul Vanden Boeynants • Wilfried Martens • Mark Eyskens • Wilfried Martens • Jean-Luc Dehaene • Guy Verhofstadt • Yves Leterme