Jennifer Capriati
Z Wikipedii
Jennifer Capriati | |
Państwo | Stany Zjednoczone |
Data urodzenia | 29 marca 1976 |
Miejsce urodzenia | Long Island |
Wzrost | 171 |
Waga | 72 |
Gra | praworęczna |
Status profesjonalny | 1990 |
|
|
Najwyżej w rankingu | 1 (15 października 2001) |
Australian Open | 2001, 2002 |
Roland Garros | 2001 |
|
|
Najwyżej w rankingu | 28 (2 marca 1992) |
Tenis ziemny | ||
złoto |
Barcelona 1992 | singel |
Jennifer Capriati (ur. 29 marca 1976 w Long Island, Nowy Jork) - tenisistka amerykańska, mistrzyni olimpijska 1992, zwyciężczyni trzech turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej.
Trenowana przez ojca Stefano (pochodzenia włoskiego), rozpoczęła karierę w młodym wieku. Jako 13-latka osiągnęła pierwszy finał w tenisie zawodowym (w Hilton Head) i pokonała klasyfikowaną w czołowej dziesiątce na świecie Czeszkę Heleną Sukovą (1990). W ciągu kolejnych miesięcy 1990 została najmłodszą w historii zawodniczką notowaną w najlepszej dziesiątce rankingu światowego (nr 8 na koniec sezonu), a także najmłodszą półfinalistką wielkoszlemową (French Open) oraz najmłodszą rozstawioną zawodniczką na Wimbledonie. Wygrała również pierwszy turniej (Puerto Rico), pokonując w finale Amerykankę Zinę Garrison.
Odnosiła liczne sukcesy przez kolejne dwa lata. Była m.in. w półfinale Wimbledonu (pokonała w ćwierćfinale Martinę Navrátilovą, dla której była to najszybsza porażka w tym turnieju od 14 lat), trzech ćwierćfinałach wielkoszlemowych w 1992 oraz zdobyła złoto na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie 1992 w grze pojedynczej, po zwycięstwie w finale nad Niemką Steffi Graf w trzech setach.
W 1993 nastąpiło załamanie kariery Capriati. Do słabszych wyników sportowych doszły problemy osobiste - oskarżenie o kradzież i posiadanie marihuany. W styczniu 1994 wypadła z czołowej dziesiątki na świecie, w 1995 w ogóle nie brała udziału w turniejach cyklu zawodowego WTA Tour.
Podjęła próbę powrotu do zawodowego tenisa w 1996. W styczniu 2000 dotarła do półfinału Australian Open (przegrała z Lindsay Davenport), we wrześniu t.r. wygrała turniej w Luksemburgu. W styczniu 2001 zdobyła po raz pierwszy mistrzostwo wielkoszlemowe - Australian Open - po pokonaniu w finale Szwajcarki Martiny Hingis. W czerwcu 2001 wygrała również French Open, pokonując w decydującym meczu Belgijkę Kim Clijsters. 15 października 2001, po dotarciu do półfinałów kolejnych turniejów wielkoszlemowych (Wimbledon i US Open) została liderką rankingu światowego. Ostatni turniej wielkoszlemowy wygrała w styczniu 2002, broniąc z powodzeniem tytułu w Australian Open; w dramatycznym meczu finałowym ponownie okazała się lepsza od Hingis (4:6, 7:6, 6:2), broniąc kilku piłek meczowych.
W kolejnych latach wygrała m.in. turniej w New Haven (2003), utrzymując się nadal w czołowej dziesiątce. W 2004 była w półfinałach French Open i US Open oraz w ćwierćfinale Wimbledonu (z powodu kontuzji nie startowała w Australian Open). Do końca 2004 wygrała 14 turniejów w grze pojedynczej oraz 1 w grze podwójnej (w parze z Monicą Seles triumfowała w Italian Open w Rzymie w 1991).
Wycofała się z Australian Open w 2005 roku i 27 stycznia przeszła operację kontuzjowanego ramienia. Żmudna rehabilitacja wykluczyła ją z kolejnych turniejów i w efekcie nie wystartowała do końca roku. W ostatnim rankingu sezonu, który ukazał się 6 listopada, została sklasyfikowana na miejscu dziesiątym (specjalny ranking dla czołowych zawodników kontuzjowanych). Od tego momentu ani razu nie pojawiła się na światowych kortach. W styczniu 2007 roku Jennifer przyznała, że nie ma nadziei na powrót do zawodowego tenisa. Pierwszy powód to wiek - trzydzieści lat, kolejny - następna operacja.
Spis treści |
[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej
[edytuj] Wygrane (3)
Rok | Turniej | Przeciwniczka w finale | Wynik |
2001 | Australian Open | Martina Hingis | 6:4, 6:3 |
2001 | French Open | Kim Clijsters | 1:6, 6:4, 12:10 |
2002 | Australian Open (2) | Martina Hingis | 4:6, 7:6, 6:2 |
[edytuj] Wygrane turnieje
[edytuj] gra pojedyncza (14)
Lp | Rok | Turniej | Finalistka | Wynik |
1. | 1990 | San Juan | Zina Garrison | 5:7, 6:4, 6:2 |
2. | 1991 | San Diego | Monica Seles | 4:6, 6:1, 7:6(2) |
3. | 1991 | Toronto | Katerina Malejewa | 6:2, 6:3 |
4. | 1992 | IO Barcelona | Steffi Graf | 3:6, 6:3, 6:4 |
5. | 1992 | San Diego | Conchita Martínez | 6:3, 6:2 |
6. | 1993 | Sydney | Anke Huber | 6:1, 6:4 |
7. | 1999 | Strasburg | Jelena Lichowcewa | 6:1, 6:3 |
8. | 1999 | Quebec City | Chanda Rubin | 4:6, 6:1, 6:2 |
9. | 2000 | Luxembourg | Magdalena Malejewa | 4:6, 6:1, 6:4 |
10. | 2001 | Australian Open | Martina Hingis | 6:4, 6:3 |
11. | 2001 | Charleston | Martina Hingis | 6:0, 4:6, 6:4 |
12. | 2001 | Roland Garros | Kim Clijsters | 1:6, 6:4, 12:10 |
13. | 2002 | Australian Open | Martina Hingis | 4:6, 7:6(7), 6:2 |
14. | 2003 | New Haven | Lindsay Davenport | 6:2, 4:0 krecz |
[edytuj] gra podwójna (1)
Lp | Rok | Turniej | Partnerka | Finalistki | Wynik |
1. | 1991 | Rzym | Monica Seles | Nicole Bradtke / Elna Reinach | 7:5, 6:2 |
[edytuj] Historia występów wielkoszlemowych
Turniej | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | - | - | QF | QF | - | - | - | 1R | - | 2R | SF | W | W | 1R | - |
French Open | SF | 4R | QF | QF | - | - | 1R | - | - | 4R | 1R | W | SF | 4R | SF |
Wimbledon | 4R | SF | QF | QF | - | - | - | - | 2R | 2R | 4R | SF | QF | QF | QF |
US Open | 4R | SF | 3R | 1R | - | - | 1R | 1R | 1R | 4R | 4R | SF | QF | SF | SF |
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Jennifer Capriati sylwetka na stronie WTA Tour (en)
- Jennifer Capriati sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)
Tracy Austin • Jennifer Capriati • Kim Clijsters • Lindsay Davenport • Chris Evert • Evonne Goolagong • Steffi Graf • Justine Henin • Martina Hingis • Amélie Mauresmo • Martina Navrátilová • Arantxa Sánchez Vicario • Monica Seles • Maria Szarapowa • Serena Williams • Venus Williams
Paryż 1900: Charlotte Cooper • Londyn 1908: Dorothea Douglass •
Londyn 1908: Gwendoline Eastlake-Smith • Sztokholm 1912: Marguerite Broquedis •
Sztokholm 1912: Edith Hannam • Antwerpia 1920: Suzanne Lenglen •
Paryż 1924: Helen Wills • Seul 1988: Steffi Graf •
Barcelona 1992: Jennifer Capriati • Atlanta 1996: Lindsay Davenport •
Sydney 2000: Venus Williams • Ateny 2004: Justine Henin-Hardenne