Kim Clijsters

Z Wikipedii

Kim Clijsters
Kim Clijsters
Państwo	Belgia
Miejsce zamieszkania	Bree
Data urodzenia	8 czerwca 1983
Miejsce urodzenia	Bilzen
Wzrost	174 cm
Waga	68 kg
Gra	praworęczna
Status profesjonalny	1997
Zakończenie kariery	6 maja 2007
Trener	1992-1996 Bart van Kerckhove 1996-2002 Carl Maes 2002-2005 Marc Dehous
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	34
Najwyżej w rankingu	1 (11 sierpnia 2003)
Australian Open	F (2004)
Roland Garros	F (2001, 2003)
Wimbledon	SF (2003, 2006)
US Open	W (2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	1 (4 sierpnia 2003)
Australian Open	QF (2003)
Roland Garros	W (2003)
Wimbledon	W (2003)
US Open	QF (2002)
Strona internetowa

Kim Antonie Lode Clijsters ( wym. ) (ur. 8 czerwca 1983 w Bilzen) – tenisistka belgijska (Flamandka), była liderka rankingu światowego w singlu i w deblu, pięciokrotna finalistka turniejów wielkoszlemowych, triumfatorka US Open 2005. W sumie wygrała 34 turnieje w grze pojedynczej i 11 w grze podwójnej. Jej sportowa kariera trwała w latach 1997 - 2007.

Spis treści 1 Styl gry 2 Przebieg kariery 2.1 Początki 2.2 2003 2.3 2004 2.4 2005 2.5 2006 2.6 2007 2.7 Zakończenie sportowej kariery 3 Podsumowanie tenisowej kariery 4 Rekordy 5 Nagrody 6 Życie prywatne 7 Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej 7.1 Wygrane turnieje wielkoszlemowe (1) 7.2 Przegrane finały wielkoszlemowe (4) 8 Wygrane turnieje WTA 8.1 Gra pojedyncza 8.2 Gra podwójna 9 Historia występów wielkoszlemowych 10 Bilans spotkań z czołowymi zawodniczkami swojej epoki 11 Słynne mecze 12 Linki zewnętrzne

[edytuj] Styl gry

Posiadała bardzo dobre warunki fizyczne: 174 cm wzrostu, waga 68 kg. Jej dodatkowym atutem było szybkie poruszanie się po korcie i bardzo dobra gra na linii. Jej "znakiem firmowym" były głębokie szpagaty jakie wykonywała, by odbić piłkę będącą, wydawałoby się, poza jej zasięgiem. Potrafiła ślizgać się na każdej nawierzchni, nawet na korcie twardym. Posługiwała się prawą ręką, ale jak większość zawodniczek grała oburęczny bekhend.

[edytuj] Przebieg kariery

[edytuj] Początki

Jako juniorka Clijsters była finalistką Wimbledonu 1998. Wygrała też juniorskie French Open w deblu w parze z Jeleną Dokić i US Open także w deblu z Evą Dyrberg.

Profesjonalną karierę rozpoczęła w 1999 roku, w wieku 16 lat. W pierwszym sezonie udało jej się osiągnąć czwartą rundę Wimbledonu i trzecią US Open. We wrześniu tego roku wygrała swój pierwszy turniej WTA w Luksemburgu. W 2000 r. była finalistką miksta w Wimbledonie w parze z jej ówczesnym chłopakiem Lleytonem Hewittem. W 2001 r. tenisistka osiągnęła pierwszy duży sukces – dotarła do finału gry pojedynczej French Open gdzie przegrała po fascynującym pojedynku z Jennifer Capriati 6:1, 4:6, 10:12. Była pierwszą Belgijką, jaka zagrała w wielkoszlemowym finale. Jesienią tego roku wraz z reprezentacją narodową zdobyła Puchar Federacji. Rok 2002 to 3 wygrane turnieje i triumf w prestiżowym turnieju Masters. Osiemnastoletnia Clijsters, wtedy numer 6 na świecie, pokonała tam w finale ówczesną liderkę światowego rankingu, Serenę Williams, w półfinale - nr 2, jej siostrę Venus, a wcześniej także nr 4 - rodaczkę Justine Henin.

[edytuj] 2003

Wiele sukcesów, ale i kilka rozczarowań przyniósł tenisistce rok 2003. Została wtedy jako pierwsza w historii Belgijka liderką rankingu WTA. Miało to miejsce 10 sierpnia 2003, po wygranym turnieju w Los Angeles.

• Zobacz: Liderki rankingu WTA

Była też pierwszą liderką tego rankingu bez zwycięstwa turnieju wielkoszlemowym. Kilka miesięcy wcześniej przegrała swój drugi finał Roland Garros z Justine Henin-Hardenne, a we wrześniu, już jako liderka – finał US Open z tą samą zawodniczką, tracąc wkrótce potem na jej rzecz prowadzenie w rankingu. Na pocieszenie po przegranych finałach singla pozostały jej zwycięstwa we French Open i Wimbledonie w deblu, w parze z Japonką Ai Sugiyamą. Na zakończenie sezonu ponownie wygrała Masters. W całym roku 2003, dotarła aż do 15 finałów turniejowych, wygrywając 9 z nich.

[edytuj] 2004

Clijsters rozpoczęła ten sezon od dwóch wygranych turniejów i finału Australian Open przegranego znów z Henin-Hardenne. W maju tego roku podczas turnieju w Berlinie doznała bardzo poważnej kontuzji lewego nadgarstka, która wyłączyła ją ze startów na 9 miesięcy i groziła nawet zakończeniem kariery w wieku 21 lat. W czerwcu przeszła operację i całą resztę sezonu spędziła na rehabilitacji. Podczas próby powrotu w październikowym turnieju w belgijskim Hasselt, kontuzja odnowiła się, przedłużając przerwę w startach do lutego kolejnego roku. Długa przerwa w startach zepchnęła Kim na 134. miejsce w rankingu WTA. Nikt nie spodziewał się wówczas jej bardzo szybkiego powrotu do czołówki światowej.

[edytuj] 2005

W marcu, tuż po powrocie na kort jako pierwsza od czasów Steffi Graf wygrała obydwa wielkie amerykańskie turnieje klasy Tier I: Indian Wells i Miami. Dodatkowo dokonała tego jako zawodniczka nierozstawiona. Środek sezonu to nieco słabsza forma i porażki z Lindsay Davenport w czwartych rundach French Open i Wimbledonu. Wielka forma powróciła podczas amerykańskiego lata na kortach twardych. Clijsters zwyciężyła w turniejach w Stanford, Los Angeles i Toronto wygrywając cykl US Open Series, a następnie wygrała też sam US Open. W drodze do finału rozegrała niezwykle dramatyczne, trzysetowe pojedynki z Venus Williams (ćwierćfinał; 4:6, 7:5, 6:1) i Marią Szarapową (półfinał; 6:2, 6:7, 6:3). W meczu finałowym stosunkowo łatwo pokonała Francuzkę Mary Pierce 6:3 6:1 i mogła wreszcie świętować zdobycie swojego pierwszego tytułu wielkoszlemowego. Za swój triumf otrzymała rekordowe pieniądze w historii kobiecego tenisa – 2,2 mln $ (1,1 mln za US Open i 100% bonusu za wygranie US Open Series). Zakończyła rok jako liderka WTA Champions Race i wiceliderka rankingu. W kończącym sezon turnieju Masters nie zdołała jednak wyjść z grupy. Ostatecznie rok ten okazał się najbardziej udanym w jej dotychczasowej karierze – doszła do 9 finałów turniejowych i wszystkie wygrała (łącznie brała udział w 15 turniejach). Pod koniec sezonu zapowiedziała, że rok 2007 będzie ostatnim w jej sportowej karierze.

[edytuj] 2006

Mimo problemów ze stawem biodrowym doszła do półfinału Australian Open, gdzie podczas zaciętego meczu z Amélie Mauresmo przy stanie 2:2 w trzecim secie doznała poważnego zwichnięcia kostki. Dzień wcześniej, dzięki pokonaniu Martiny Hingis zapewniła sobie powrót na 1. miejsce w rankingu i została pierwszą zawodniczką, której udało się tego dokonać startując z tak niskiej pozycji (134.) w ciągu niecałego roku. Powróciła na kort turniejem w belgijskiej Antwerpii, gdzie w finale uległa w trzech setach Mauresmo. Swój pierwszy tytuł 2006 roku wywalczyła 7 maja na warszawskiej cegle, gdy pokonała w finale turnieju J&S Cup Rosjankę Swietłanę Kuzniecową (7:5, 6:2). W wielkoszlemowych Roland Garros i Wimbledonie osiągnęła półfinały, odpadając z rodaczką, Justine Henin-Hardenne. Obronę tytułów wywalczonych rok wcześniej podczas amerykańskiego lata na kortach twardych rozpoczęła w Stanford, pokonując w finale Szwajcarkę Patty Schnyder. Tydzień później przegrała finał w San Diego z Marią Szarapową. Z powodu zmęczenia zrezygnowała z występu w JPMorgan Chase Open. W kolejnym tygodniu, podczas meczu drugiej rundy Canadian Open z Kanadyjką Stéphanie Dubois, upadła na kontuzjowany wcześniej lewy nadgarstek. Odnowiona kontuzja wykluczyła ją nie tylko z dalszej gry w Montrealu, ale także uniemożliwiła obronę tytułu na US Open oraz występ w finale Pucharu Federacji. Po powrocie na kort, obroniła tytuł w Hasselt i zakwalifikowała się do Masters, gdzie w półfinale uległa w trzech setach Francuzce Mauresmo.

[edytuj] 2007

W rozgrywanym na początku roku pokazowym turnieju w Hongkongu Belgijka pokonała w finale Marię Szarapową. Kolejne – już oficjalne zwycięstwo – zanotowała w Sydney, pokonując w finale Serbkę Jelenę Janković. Potwierdziła tym samym bardzo dobrą formę przed Australian Open. W turnieju tym Belgijka bez przeszkód dotarła do ćwierćfinału, gdzie zwyciężyła Martinę Hingis. Półfinał z Marią Szarapową okazał się jednak za trudny i Kim Clijsters odpadła w tej fazie turnieju. W pożegnalnym występie w belgijskiej Antwerpii nie sprawiła belgijskim fanom radości, gdyż po raz kolejny przegrała w finale z Amélie Mauresmo. W marcu 2007 Belgijka ogłosiła, że nie zagra w wielkoszlemowym Roland Garros, ponieważ będzie przygotowywać się do ślubu z amerykańskim koszykarzem Brianem Lynchem. W czwartej rundzie turnieju w Miami odpadła z Chinką Li Na. W ograniczonym do minimum kalendarzu występów Kim znalazł się jeden występ na kortach ziemnych: obrona tytułu na J&S Cup. Tym razem jednak występ w Warszawie okazał się całkowicie nieudany. Już w pierwszym meczu turnieju, Kim musiała uznać wyższość kwalifikantki z Ukrainy, Julii Wakulenko, przegrywając gładko 6:7, 3:6. Jak się później okazało, był to ostatni mecz w karierze Kim Clijsters.

[edytuj] Zakończenie sportowej kariery

O planowanym zakończeniu kariery przez Belgijkę mówiono już w 2006 roku. Oficjalnie Clijsters potwierdziła tę informację w 2007 roku. Ograniczyła starty w tym sezonie do kilku ulubionych turniejów. W międzyczasie zaplanowała m. in. ślub i podróż poślubną. Pożegnanie tenisistki miało nastąpić w Stuttgarcie, na początku października. 6 maja 2007 roku na oficjalnej stronie Kim pojawiła się informacja o zakończeniu kariery ze skutkiem natychmiastowym. Miało to miejsce po występie w Warszawie. Zrezygnowała ze startów w kilku pozostałych turniejach. 14 maja została oficjalnie zdjęta z rankingów WTA.

[edytuj] Podsumowanie tenisowej kariery

W momencie zakończenia kariery Clijsters zajmowała czwarte miejsce w rankingu tenisistek z sumą punktów 2699. Przez dziesięć lat zawodowej kariery wygrała 34 turnieje singlowe i 11 deblowych. Zdobyła jeden tytuł wielkoszlemowy w grze pojedynczej na US Open 2005 oraz dwa tytuły w grze deblowej na French Open 2003 i w tym samym roku na Wimbledonie. Była w finałach turniejów gry mieszanej. Dwukrotnie triumfowała w imprezie WTA Tour Championships. W roku 2001 zdobyła Puchar Federacji wraz z drużyną Belgii. Nigdy nie wystąpiła na igrzyskach olimpijskich (w 2004 roku problemy ze sponsorem). Jest jedną z pięciu tenisistek, które liderowały jednocześnie w rankingu singlowym i deblowym (2003). Finałem na French Open 2001 została pierwszą belgijską finalistką turnieju wielkoszlemowego. Najwięcej spotkań (22) rozegrała ze swoją rodaczką, Justine Henin, wygrywając 10 z nich. Zarobiła na korcie 14 764 296 $.

• Ostatni mecz zawodowy: Warszawa, 2007: porażka z Julią Wakulenko 6:7(3), 3:6 w drugiej rundzie
• Ostatni wygrany mecz zawodowy: Miami, 2007: wygrana nad Samanthą Stosur 6:4, 6:2 w trzeciej rundzie
• Ostatni mecz trzysetowy: Miami, 2007: wygrana nad Akiko Morigami 4:6, 6:0, 6:0 w drugiej rundzie
• Ostatni mecz wygrany "rowerkiem": Australian Open 2007: wygrana nad Wasilisą Bardiną 6:0, 6:0 w pierwszej rundzie
• Ostatni poddany mecz: Montreal, 2006: poddała spotkania drugiej rundy przeciwko Stéphanie Dubois przy stanie 6:1, 2:3
• Ostatni mecz deblowy: Miami, 2007 w parze z Caroline Maes: porażka w pierwszej rundzie z Tatianą Golovin i Dinarą Safiną 5:7, 6:7(4)
• Ostatni wygrany mecz deblowy: Miami, 2006 w parze z Caroline Maes: wygrana w pierwszej rundzie z Galiną Woskobojewą i Evą Birnerovą 6:2, 6:4
• Ostatni mecz wielkoszlemowy: Australian Open 2007, porażka z Marią Szarapową 4:6, 2:6 w półfinale
• Ostatni wygrany turniej singlowy: Medibank International 2007
• Ostatni wygrany turniej deblowy: Zurich Open 2003 w parze z Ai Sugiyamą
• Tygodnie na pierwszym miejscu rankingu singla: 19
• Bilans zawodowej kariery: 425 meczów wygranych, 103 przegrane (wliczając cykl rozgrywek ITF i Fed Cup).

[edytuj] Rekordy

2003

• Dziewięć zwycięstw turniejowych (powtórzyła to w sezonie 2005) to najlepsze osiągnięcie w tenisie kobiecym od 1997, kiedy to Martina Hingis triumfowała dwunastokrotnie.
• Clijsters została pierwszą osobą z Belgii, jaka została kiedykolwiek sklasyfikowana na pierwszym miejscu rankingu WTA lub ATP. Dodatkowo dokonała tego bez zwycięstwa wielkoszlemowego. Była też jedną z pięciu tenisistek w historii, które jednocześnie liderowały w rankingu singla i debla.
• Zakończyła sezon z bilansem spotkań 90-12. Dziewięćdziesiąt zwycięstw w sezonie to najwięcej od 1982 r. Kim była także pierwszą od 1974 r. tenisistką, która rozegrała ponad 100 meczów singlowych w sezonie.

2005

• Wygrywając turniej w Indian Wells, Clijsters została najniżej notowaną (nr 133) tenisistką, jaka wygrała turniej kategorii Tier I. W finale pokonała liderkę światowego rankingu Lindsay Davenport 6:4, 4:6, 6:2. Poprzednim razem liderka rankingu przegrała z kimś tak nisko notowanym w 1975 r.
• W Miami Clijsters została drugą, po Steffi Graf, zawodniczką, która wygrała dublet Indian Wells-Miami. Po drodze do tytułu, pokonała szóstą na świecie Anastazję Myskinę, piątą Jelenę Diemientiewą, drugą Amélie Mauresmo i trzecią Marię Szarapową. Była pierwszą nierozstawioną zawodniczką, która wygrała w Miami i dokonała tego bez straty seta.
• Wygrana w US Open Series, a następnie na US Open przyniosła jej rekordową sumę $2,2 mln. Jej bilans meczów na amerykańskich kortach twardych tamtego lata (36-1) jest również rekordowy.
• Od sierpnia do października wygrała 22 mecze z rzędu. Podczas tej passy triumfowała w Los Angeles, Toronto, Luksemburgu oraz na US Open.

2006

• Powracając na szczyt światowego rankingu po styczniowym Australian Open zanotowała najszybszy w historii, zaledwie 10-miesięczny marsz w górę rankingu, z miejsca 134. na 1.

[edytuj] Nagrody

Kim Clijsters była przez wielu uważana za najsympatyczniejszą zawodniczkę w kobiecym tenisie. W połączeniu z sukcesami sportowymi przyniosło jej to wiele odznaczeń:

• Nagroda WTA Karen Krantzcke za sportowe zachowanie: 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006
• Nagroda WTA dla najlepszej debiutantki: 1999
• Nagroda dla zwyciężczyni WTA Championships Race: 2005
• Najlepsza zawodniczka roku: 2005
• Najlepszy comeback roku: 2005
• Tytuł mistrzyni świata ITF: 2005
• Najlepsza sportsmenka Belgii: 1999, 2000, 2001, 2002, 2005
• Zawodniczka roku według International Tennis Writers Association: 2005
• Ambasador Tenisa wg. International Tennis Writers: 2005.

[edytuj] Życie prywatne

Kim Clijsters urodziła się w Bilzen; obecnie mieszka w Bree. Pochodzi z bardzo usportowionej rodziny. Jej ojciec Lei to były reprezentant Belgii, uczestnik mistrzostw świata w piłce nożnej 1986 i 1990. Mama, Els, była gimnastyczką, wielokrotną mistrzynią Belgii. Jak twierdzi sama Kim, po tacie odziedziczyła uda piłkarza, a po mamie giętkość gimnastyczki. Rodzice rozstali się pod koniec 2005 roku. W tenisa grała też młodsza siostra Kim, Elke, jednak zakończyła karierę w wyniku kontuzji.

Przez dłuższy czas (prawie pięć lat) Clijsters związana była ze słynnym australijskim tenisistą Lleytonem Hewittem. Para ogłosiła zaręczyny w listopadzie 2003 roku. Związek zakończył się nagle w październiku 2004 roku, na cztery miesiące przed planowanym ślubem. Nowym chłopakiem Kim został Brian Lynch, amerykański koszykarz grający w klubie z Bree. Zaręczyny miały miejsce w kwietniu 2006.

10 lipca 2007 ojciec tenisistki poinformował, że Kim spodziewa się dziecka. 13 lipca, o godzinie szóstej rano Kim i Brian zostali małżeństwem. Ślub cywilny miał miejsce w Bree. Według planów, uroczystość miała się odbyć dzień wcześniej, w czwartek, o godzinie 20.00. Jednak pod ratuszem zaczęły zbierać się tłumy gapiów i fotoreporterów, których państwo młodzi sobie nie życzyli i ślub został przesunięty. Obecni byli tylko najbliżsi Kim i Briana. Następnego dnia, po południu, odbył się ślub kościelny i przyjęcie weselne.

27 lutego 2008 Kim urodziła córkę, Jadę Elli i jeszcze raz potwierdziła, że nie zamierza wznowić kariery tenisowej. 10 marca jej 43-letnia matka przedwcześnie urodziła syna, Zetha. Chłopiec jest przyrodnim bratem tenisistki, a jego ojcem jest Jan Goossens, trener golfa.

[edytuj] Finały wielkoszlemowe w grze pojedynczej

[edytuj] Wygrane turnieje wielkoszlemowe (1)

Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka w finale	Wynik finału
2005	US Open 2005	twarda	Mary Pierce	6:3, 6:1

[edytuj] Przegrane finały wielkoszlemowe (4)

Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka w finale	Wynik finału
2001	French Open 2001	ziemna	Jennifer Capriati	1:6, 6:4, 12:10
2003	French Open 2003	ziemna	Justine Henin	6:0, 6:4
2003	US Open 2003	twarda	Justine Henin	7:5, 6:1
2004	Australian Open 2004	twarda	Justine Henin	6:3, 4:6, 6:3

[edytuj] Wygrane turnieje WTA

[edytuj] Gra pojedyncza

Lp.	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Finalistka	Wynik
1.	20 września 1999	Luksemburg	dywan	Dominique Monami	6:2, 6:2
2.	10 stycznia 2000	Hobart	twarda	Chanda Rubin	2:6, 6:2, 6:2
3.	30 października 2000	Lipsk	dywan	Jelena Lichowcewa	7:6(6), 4:6, 6:4
4.	23 lipca 2001	Stanford	twarda	Lindsay Davenport	6:4, 6:7(5), 6:1
5.	24 września 2001	Lipsk	dywan	Magdalena Malejewa	6:1, 6:1
6.	22 października 2001	Luksemburg	twarda	Lisa Raymond	6:2, 6:2
7.	29 kwietnia 2002	Hamburg	ziemia	Venus Williams	1:6, 6:3, 6:4
8.	7 października 2002	Filderstadt	twarda	Daniela Hantuchová	4:6, 6:3, 6:4
9.	21 października 2002	Luksemburg	twarda	Magdalena Malejewa	6:1, 6:2
10.	4 listopada 2002	WTA Championships	dywan	Serena Williams	7:5, 6:3
11.	6 stycznia 2003	Sydney	twarda	Lindsay Davenport	6:4, 6:3
12.	3 marca 2003	Indian Wells	twarda	Lindsay Davenport	6:4, 7:5
13.	12 maja 2003	Rzym	ziemia	Amélie Mauresmo	3:6, 7:6(3), 6:0
14.	16 czerwca 2003	's-Hertogenbosch	trawa	Justine Henin-Hardenne	6:7(4), 3:0 krecz
15.	21 lipca 2003	Stanford	twarda	Jennifer Capriati	4:6, 6:4, 6:2
16.	4 sierpnia 2003	Los Angeles	twarda	Lindsay Davenport	6:1, 3:6, 6:1
17.	6 października 2003	Filderstadt	twarda	Justine Henin-Hardenne	5:7, 6:4, 6:2
18.	20 października 2003	Luksemburg	twarda	Chanda Rubin	6:2, 7:5
19.	3 listopada 2003	WTA Championships	twarda	Amélie Mauresmo	6:2, 6:0
20.	9 lutego 2004	Paryż	dywan	Mary Pierce	6:2, 6:1
21.	16 lutego 2004	Antwerpia	dywan	Silvia Farina Elia	6:3, 6:0
22.	7 marca 2005	Indian Wells	twarda	Lindsay Davenport	6:4, 4:6, 6:2
23.	23 marca 2005	Miami	twarda	Maria Szarapowa	6:3, 7:5
24.	13 czerwca 2005	Eastbourne	trawa	Wiera Duszewina	7:5, 6:0
25.	1 sierpnia 2005	Stanford	twarda	Venus Williams	7:5, 6:2
26.	8 sierpnia 2005	Los Angeles	twarda	Daniela Hantuchová	6:4, 6:1
27.	15 sierpnia 2005	Toronto	twarda	Justine Henin-Hardenne	7:5, 6:1
28.	10 września 2005	US Open 2005	twarda	Mary Pierce	6:3, 6:1
29.	2 października 2005	Luksemburg	twarda	Anna-Lena Grönefeld	6:2, 6:4
30.	30 października 2005	Hasselt	twarda	Francesca Schiavone	6:2, 6:3
31.	7 maja 2006	Warszawa	ziemia	Swietłana Kuzniecowa	7:5, 6:2
32.	30 lipca 2006	Stanford	twarda	Patty Schnyder	6:4, 6:2
33.	5 listopada 2006	Hasselt	twarda	Kaia Kanepi	6:3, 3:6, 6:4
34.	12 stycznia 2007	Sydney	twarda	Jelena Janković	4:6, 7:6(1), 6:4

Według liczby triumfów:

• 5 – Luksemburg
• 4 – Stanford
• 2 – Filderstadt, Hasselt, Indian Wells, Lipsk, Los Angeles, Sydney, WTA Tour Championships
• 1 – Antwerpia, Eastbourne, Hamburg, 's-Hertogenbosch, Hobart, Miami, Paryż, Rzym, Toronto, US Open, Warszawa

[edytuj] Gra podwójna

Lp.	Rok	Turniej	Partnerka	Finalistki	Wynik
1.	27 października 1999	Bratysława	Laurence Courtois	Olga Barabanszczykowa / Lilia Osterloh	6:2, 3:6, 7:5
2.	21 maja 2000	Antwerpia	Sabine Appelmans	Jennifer Hopkins / Petra Rampre	6:1, 6:1
3.	12 sierpnia 2002	Los Angeles	Jelena Dokić	Daniela Hantuchová / Ai Sugiyama	6:3, 6:3
4.	27 października 2002	Luksemburg	Janette Husárová	Květa Peschke / Barbara Rittner	4:6, 6:3, 7:5
5.	12 stycznia 2003	Sydney	Ai Sugiyama	Conchita Martínez / Rennae Stubbs	6:3, 6:3
6.	16 lutego 2003	Antwerpia	Ai Sugiyama	Nathalie Dechy / Emilie Loit	6:2, 6:0
7.	2 marca 2003	Scottdale	Ai Sugiyama	Lindsay Davenport / Lisa Raymond	6:1, 6:4
8.	8 czerwca 2003	French Open 2003	Ai Sugiyama	Virginia Ruano Pascual / Paola Suárez	6:7(5), 6:2, 9:7
9.	6 lipca 2003	Wimbledon 2003	Ai Sugiyama	Virginia Ruano Pascual / Paola Suárez	6:4, 6:4
10.	3 sierpnia 2003	San Diego	Ai Sugiyama	Lindsay Davenport / Lisa Raymond	6:4, 7:5
11.	19 października 2003	Zurych	Ai Sugiyama	Virginia Ruano Pascual / Paola Suárez	7:6(3), 6:2

[edytuj] Historia występów wielkoszlemowych

Turniej	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007
Australian Open	-	1R	4R	SF	SF	F	-	SF	SF
French Open	-	1R	F	3R	F	-	4R	SF	-
Wimbledon	4R	2R	QF	2R	SF	-	4R	SF	-
US Open	3R	2R	QF	4R	F	-	W	-	-

[edytuj] Bilans spotkań z czołowymi zawodniczkami swojej epoki

Tenisistka	Liczba meczów	Wygrane:przegrane
Jennifer Capriati	6	3:3
Lindsay Davenport	17	9:8
Jelena Diemientiewa	14	11:3
Jelena Dokić	9	6:3
Steffi Graf	1	0:1
Daniela Hantuchová	9	9:0
Justine Henin	22	10:12
Martina Hingis	9	5:4
Ana Ivanović	1	1:0
Jelena Janković	6	6:0
Anna Kurnikowa	5	4:1
Swietłana Kuzniecowa	7	6:1
Conchita Martínez	6	5:1
Amélie Mauresmo	15	8:7
Anastazja Myskina	10	7:3
Mary Pierce	4	3:1
Chanda Rubin	7	7:0
Arantxa Sánchez Vicario	4	4:0
Francesca Schiavone	11	11:0
Patty Schnyder	7	5:2
Monica Seles	1	0:1
Maria Szarapowa	7	4:3
Serena Williams	8	1:7
Venus Williams	10	4:6
Wiera Zwonariewa	5	5:0

[edytuj] Słynne mecze

• Finał French Open 2001: pierwszy wielkoszlemowy finał Kim i przegrana z Jennifer Capriati 6:1, 4:6, 10:12. Mecz trwał 2 godziny i 21 minut, a trzeci set był najdłuższy w historii kobiecych finałów w tej imprezie. Clijsters nie miała piłek meczowych, ale cztery razy była o dwa punkty od sukcesu.
• Finał WTA Tour Championships 2002: pierwsze i jedyne w karierze Kim zwycięstwo nad Sereną Williams: 7:5 6:3. Była to dopiero piąta porażka Williams w zdominowanym przez nią sezonie i zakończyła passę jej 18 zwycięstw z rzędu.
• Półfinał Australian Open 2003: przegrana z Sereną Williams 6:4, 3:6, 5:7. Bardzo bolesna porażka Kim, która prowadziła już 5-1 w trzecim secie, a przy stanie 5:2 miała piłki meczowe.
• Finał Italian Open 2003: wygrana z Amélie Mauresmo 3:6, 7:6(3), 6:0. Mauresmo prowadziła 6-5 w drugim secie i serwowała. Clijsters, będąc dwie piłki od porażki, zdołała doprowadzić do tie-break'a, a w decydującym secie rozgromiła Mauresmo, nie dając jej wygrać gema.
• Finał French Open 2003: przegrana z Justine Henin 0:6, 4:6. Mecz bez historii. Kim była w nim bardzo zestresowana i popełniała masę błędów. Komentatorzy spekulowali, iż zdenerwowanie mogło wynikać z faktu gry na najwyższym szczeblu z rywalką, której styl Kim zna od dzieciństwa.
• Finał turnieju w Los Angeles 2003: po raz czwarty z rzędu pokonała Lindsay Davenport: 6:1, 3:6, 6:1. Dzięki temu zwycięstwu Kim wyprzedziła Serenę Williams i została dwunastą w historii liderką rankingu WTA.
• Finał Filderstadt 2003: stawką meczu z Justine Henin było pierwsze miejsce w rankingu. Kim zwyciężyła 5:7, 6:4, 6:2 i utrzymała pozycję liderki. Było to także drugie zwycięstwo Clijsters nad rodaczką w ostatnich siedmiu spotkaniach.
• Półfinał WTA Tour Championships 2003: zwycięstwo nad Capriati 4:6, 6:3, 6:0. Prowadząc 6-4, 3-2, Capriati wzięła przerwę medyczną, po której nie była już tą samą zawodniczką. Clijsters wygrała kolejne 10 gemów i awansowała do finału, w którym gładko pokonała Amélie Mauresmo 6:2, 6:0.
• Finał Indian Wells 2005: pokonała Davenport 6:4, 4:6, 6:2. Nierozstawiona, wracająca po długotrwałej kontuzji Clijsters zwyciężyła ówczesną liderkę światowego rankingu. Davenport prowadziła już 4:0 w pierwszym secie.
• Finał Miami 2005: wygrana 6:3, 7:5 z Marią Szarapową. Mecz rozgrywany przy bardzo wietrznej pogodzie. Czternaście kolejnych wygranych w Indian Wells i Miami wywindowało Kim ze 133. miejsca do czołowej dwudziestki rankingu. Po meczu Szarapowa komplementowała rywalkę za niestrudzone bieganie i przebijanie piłek.
• Ćwierćfinał US Open 2005: wygrana 4:6, 7:5, 6:1 z Venus Williams. Jedno z trzech zwycięstw nad Williams w dziewięciu meczach jakie ze sobą rozegrały. Williams prowadziła już 6:4, 4:2, ale wtedy Clijsters wygrała 11 z kolejnych 13 gemów, pozostając w ostatecznie wygranym przez siebie turnieju.
• Finał US Open 2005: wygrana z Mary Pierce 6:3 6:1 dała Kim Clijsters pierwszy i jedyny tytuł wielkoszlemowy. W przeciwieństwie do trzech poprzednich finałów, przegranych z Justine Henin, Kim wyszła na kort skoncentrowana i pewnie kroczyła do długo oczekiwanego triumfu.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa Kim Clijsters
• Kim Clijsters sylwetka na stronie WTA Tour (en)
• Kim Clijsters sylwetka na stronie Pucharu Federacji (en)