Jerzy Hordyński

Z Wikipedii

Jerzy Hordyński (ur. 18 października 1919 w Jarosławiu, zm. 14 czerwca 1998 w Rzymie) – polski poeta i publicysta.

Studiował prawo, orientalistykę i filologię polską na Uniwersytecie Jana Kazimierza w Lwowie. W 1935 zadebiutował jako poeta. Należał do czołowej grupy poetów przedwojennego Lwowa. Po zajęciu Lwowa przez Sowietów (22 września 1939) wrócił na studia, przenosząc się na orientalistykę. Podczas okupacji niemieckiej (1941-1944) publikował wiersze w konspiracyjnych antologiach oraz prasie podziemnej, kontynuował studia na tajnym uniwersytecie, był też karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami prof. Weigla. Po powtórnym zajęciu Lwowa przez Sowietów w lipcu 1944 został aresztowany i na pięć lat zesłany do łagrów na terenie ZSRR (m.in. w Donbasie). Po trzech latach został uwolniony i wyjechał do Krakowa, gdzie ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W Krakowie współpracował z "Tygodnikiem Powszechnym". Zadebiutował w 1951 tomikiem Powrót do światła wydanym przez krakowskie Wydawnictwo Literackie. W 1956 wszedł w skład redakcji "Życia Literackiego", w którym wraz z Wisławą Szymborską prowadził tzw. "pocztę literacką". W 1961 z powodów zdrowotnych wyjechał z kraju i po trzyletnim pobycie najpierw w Wiedniu, następnie w Paryżu (studia na Sorbonie), w 1964 osiedlił się w Rzymie. Z Rzymu nadsyłał teksty do "Życia Literackiego" oraz "Przekroju".

Był laureatem wielu nagród włoskich o charakterze międzynarodowym (m.in. Gran Premio Italia oraz Nagroda Prezydenta Miasta Rzymu), jego utwory przełożono na kilkanaście języków. Był członkiem Związku Literatów Polskich oraz PEN Clubu.