Jezioro dystroficzne

Z Wikipedii

Jezioro dystroficzne – w typologii jezior, jezioro śródbagienne charakteryzujące się dużą zawartością kwasów humusowych, torfu lub butwiny (nadającego mu kwaśny odczyn i zabarwienie żółte lub brunatne) i niską produktywnością biologiczną.

Jezioro dystroficzne, lokalnie zwane też sucharem, to jeden z typów jezior w nieharmonicznym ciągu sukcesyjnym. Na ogół są to jeziora małe, najczęściej w zlewni śródleśnej lub torfowiskowej. Mała produktywność biologiczna wynika z dużej ilości substancji humusowych, tworzących trwałe kompleksy z biogenami (w konsekwencji azot i fosfor nie jest dostępny dla roślin).

Pas roślinności brzegowej składa się zazwyczaj z mchów torfowców, tworzących pływające pło (zobacz wiszary), z licznymi roślinami torfowiskowymi (wełnianka, rosiczka, bobrek trójlistny, paprocie). W strefie litoralowej brak jest elodeidów, obecne są nimfeidy. W osadach dennych tworzy się tyrfopel. W fitoplanktonie dominują glony desmidie i wiciowce miksotroficzne (np. Cryptomonas). Wśród bezkręgowców wodnych dominują tyrfobionty i tyrfofile, ryb nie ma w ogóle lub są nieliczne.

Pło torfowcowe - małe pływające wyspy- możemy zaobserwować na jeziorach dystroficznych w puszczy Piskiej i Augustowskiej np. w rezerwacie "Tabolinka" koło Sejn. Mają one kształt kolisty i średnicę 5-20 m. Na takiej pływającej wyspie, będącej fragmentem pła, z czasem kształtuje się koncentryczny układ przestrzenny : w środku wyspy rosną pojedyncze sosny, a wokół mszary wysokotorfowiskowe (np. rezerwat "Zakręt" w Puszczy Piskiej). Jeziora dystroficzne mają najuboższą florę. Na śródleśnym jeziorze dystroficznym w Lasach Taborskich utworzono rezerwat "Jezioro Czarne" , także rezerwat wody "Tobolinka" w Puszczy Augustowskiej obejmuje śródleśne jezioro dystroficzne z pływającymi płatami torfowców bagnicy.

Wśród jezior dystroficznych wyróżnia się:

jeziora oligohumusowe,
jeziora mezohumusowe,
jeziora polihumusowe.

Ponieważ pojęcie dystrofii jest nieścisłe - może obejmować zarówno jeziora oligotroficzne, jak i jeziora eutroficzne, coraz częściej propagowane jest uściślenie nazwy jezior zawierających duże ilości substancji humusowych jako jeziora humotroficzne (analogicznie do nazw typu jezioro syderotroficzne, jezioro słone).