Kąt Brewstera
Z Wikipedii
Kąt Brewstera jest to kąt padania, dla którego promień odbity jest całkowicie spolaryzowany liniowo w kierunku równoległym do płaszczyzny rozdziału ośrodków.
Sir David Brewster (1781-1868) sformułował prawo o polaryzacji światła odbitego.
Jeżeli na granicę ośrodków przeźroczystych pada światło niespolaryzowane pod takim kątem, że promień odbity i załamany tworzy kąt 90°, to światło odbite jest całkowicie spolaryzowane w płaszczyźnie prostopadłej do płaszczyzny wyznaczonej przez promień padający i odbity (jest to płaszczyzna rysunku). Promień załamany jest spolaryzowany częściowo. Dominuje w w nim polaryzacja wyznaczanej przez promień padający i załamany (płaszczyzna rysunku).
[edytuj] Wyprowadzenie wzoru
Warunek Brewstera można zapisać α + β = 90°.
Z prawa Snelliusa:
oraz warunku równości kątów α B = α (kąt padania równy jest kątowi odbicia) po przekształceniu :
z powyższego wynika wzór na tangens kąta Brewstera:
Kąta Brewstera ma znaczenie przy procesie polaryzacji przez odbicie.
[edytuj] Wytłumaczenie zjawiska
W myśl fizyki klasycznej światło jest falą elektromagnetyczną, fala padając na ośrodek pobudza w nim elektrony do drgań. Drganie elektronów odbywa się w kierunku drgań wektora elektrycznego fali elektromagnetycznej, kierunek ten jest równoważny kierunkowi polaryzacji. Pobudzony elektron wypromieniowuje energię, ale nie może jej wypromieniować w kierunku równoległym do drgań. Dlatego gdy promień odbity ma kierunek prostopadły do promienia załamanego, to w świetle odbitym nie może być światła, które w promieniowaniu padającym ma kierunek drgań pola elektrycznego równoległy do kierunku promieniowania odbitego. Oznacza to, że światło odbite pod kątem Brewstera zawiera tylko światło o kierunku polaryzacji równoległym do płaszczyzny odbicia.
