Kałęczyn (Warszawa)
Z Wikipedii
Kałęczyn, Kałęczyno - to obecnie nieistniejąca wieś na terenie dzisiejszej Warszawy. Wieś leżała pomiędzy Starą Warszawą i Ujazdowem, nazywana też była Folwarki. Należała on do książąt mazowieckich i pod nazwą Vitus de Kalenczina pojawia się po raz pierwszy w dokumentach w 1496, wcześniej jako część Ujazdowa. Pierwotnie nazwa ta określała teren od Ludnej i Książęcej do Leszczyńskiej i Oboźnej i od Nowego Światu do Wisły. Od 1526 do 1601 cała miejscowość znajdowała się wzdłuż Nowego Światu, od Pańskiej do Wilczej. Nazwa pochodzi od kał czyli błoto i łęka - teren nadrzeczny i podmokły.
W 1659 królowa Maria Ludwika Gonzaga sprowadza tu siostry szarytki, które budują klasztor i Zakład Św. Kazimierza. Zakonnice rozparcelowały działki leżące najbliżej drogi nazwanej w tym czasie Tamką i powstała jurydyka klasztorna Tamka-Kałęczyn. Późniejsze jurydyki na terenie Kałęczyna to m.in. Bożydar-Kałęczyn, Aleksandria i Ordynacka.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Kilka nieznanych etymologii nazw miejscowych z obszaru obecnej Warszawy, Ewa Czerniakowska
