Kajetan Słupski
Z Wikipedii
Kajetan Słupski – pułkownik, jeden z dowódców średniego szczebla w powstaniu styczniowym w 1863 r. Był uczestnikiem rewolucji 1848 r.
W pierwszej fazie powstania styczniowego walczył na Mazowszu, następnie – pod rozkazami gen. Edmunda Taczanowskiego w Kaliskiem. 17 maja 1863 dowodził ugrupowaniem ok. 1000 powstańców w zwycięskiej bitwie pod Babskiem w starciu z 6 rotami moskiewskiej piechoty i sotnią kozaków.
23 maja 1863 dowodzone przez niego oddziały miały stoczyć walkę w Niewieszu koło Poddębic (Zieliński, s. 201 – 02). 30 maja 1863 w ugrupowaniu dowodzonym przez pułkownika Edmunda Calliera dowodził jazdą w bitwie pod wsią Grochowy. W bitwie tych oddziałów 3 czerwca oddziały Calliera poniosły klęskę, a Słupski wraz z taborem, w toku walki, oddzielił się od głównych sił.
Na początku sierpnia przeszedł pod rozkazy gen. Edmunda Taczanowskiego. W jego brygadzie dowodził 2 pułkiem ułanów sformowanym przez płk. Franciszka Kopernickiego na terenie powiatów: piotrkowskiego, sieradzkiego i wieluńskiego. Wziął udział 15 sierpnia w potyczce pod Zielęcicami k. Łasku. W przegranej bitwie na polach wsi Kruszyna i Nieznanice (29 sierpnia) jego pułk ocalał, bo nie uległ panice.
27 września 1863 kroniki odnotowują potyczkę jego oddziału flankierskiego z Moskalami z Kalisza pod wodzą Kondratienki w rejonie Skęczniewa – Miłkowic. 6 października oddział kawalerii Słupskiego (240 koni) znowu walczył z tym samym przeciwnikiem, a płk Słupski szarżował wówczas na czele oddziału z pałaszem w ręku. 15 października jego oddział i podporządkowana mu partia płk. A. Matuszewicza walczyły w Rudnikach z oddziałem moskiewskim dowodzonym przez kpt. Wendorfa. W tym samym dniu, ale już w Kowalach, dwa plutony flankierskie Słupskiego zaatakowały 25 "objeszczyków" (straży granicznej). W czasie odwrotu przez Mokrsko, Naramice, Świątkowice, Dymki oddział dotarł w rejon wsi Starce, pod którą doszło do bitwy. W tej bitwie Słupski, poturbowany przez konia, zdał dowództwo Matuszewiczowi, a sam opuścił oddział. Nie wiadomo jakie były jego dalsze losy.
[edytuj] Literatura
- Ruszkowski A., Ci, którzy dowodzili... w 1863-64 r., cz. III, [w:] "Na sieradzkich szlakach",nr 2/14/1989 r., s. 9-21,
- Zieliński S., "Bitwy i potyczki 1863-64 r.", Rapperswil, 1913.
