Kalamit
Z Wikipedii
| Kalamit | |
 Łodyga kalamita |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Gromada | skrzypy |
| Podgromada | Equisetophytina |
| Klasa | skrzypowe |
| Rząd | skrzypowce |
| Rodzina | kalamitowate |
| Rodzaj | Kalamit |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Calamites' | |
Kalamit (Calamites) - wymarły głównie późnokarboński rodzaj skrzypowych z rodziny kalamitowatych.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
Kalamity były roślinami o pokroju drzewiastym, dorastającymi do 30 m. Pień był wyraźnie segmentowany poprzecznie (tzw. węzły), podobnie do łodyg dzisiejszego skrzypu lub bambusa. Pień był także podłużnie żebrowany, a wewnątrz pusty. Miał grubą korę i grubą warstwę drewna wtórnego. Charakterystyczny dla wszystkich kalamitów jest przebieg wiązek przewodzących, które dochodząc do węzła rozwidlają się, co daje wrażenie jakby następny odcinek wiązki przewodzącej był przesunięty w węźle względem poprzedniej. Odróżnia to kalamity od archeokalamitów, które mają prostolinijny przebieg wiązki przez całą gałąź.
Liście wąskie, wyłącznie w węzłach, zebrane w okółki.
Posiadały podziemne kłącza, z których wyrastały korzenie.
[edytuj] Występowanie
Późny karbon, sporadycznie także we wczesnym permie. Bardzo powszechne w utworach karbonu górnego Europy, w tym Polski (Górny Śląsk, Wałbrzych). Ze względu na to, że pnie i łodygi były puste w środku, często zachowują się one w postaci ośródek wewnętrznych.
[edytuj] Znaczenie
Były jednymi z najpowszechniejszych roślin drzewiastych karbonu późnego, a ich szczątki stały się ważnym składnikiem tworzących się wówczas torfowisk, z których później powstały węgle kamienne.
Megaspory i mikrospory kalamita mają duże znaczenie w datowaniu osadów górnokarbońskich.
[edytuj] Sztuczna systematyka
Liście, organy rozrodcze (kłosy zarodniowe, strobile) i podziemne kłącza oraz korzenie występujące przeważnie oddzielnie od całej rośliny mają swoje odrębne łacińskie nazwy. Wśród różnych typów liści najczęstszy jest Annularia.
[edytuj] Bibliografia
- A. Jachowicz, S. Dybova-Jachowicz, 1994. Paleobotanika. Wyd. Uniw. Śląskiego.
