Kanadyjska Partia Nosorożców

Z Wikipedii

Kanadyjska Partia Nosorożców (Parti Rhinocéros du Canada, Rhinoceros Party of Canada), znana również jako Nosorożce (Parti Rhino, Rhinos), była zarejestrowaną partią polityczną w Kanadzie w latach 1968-1993. Jej działanie opierało się na kanadyjskiej tradycji satyry politycznej. Głównym mottem partii było "nic nie obiecywać", chociaż w rzeczywistości często obiecywali wiele niemożliwych rzeczy.

Kanadyjska Partia Nosorożców została utworzona w 1963 roku przez doktora Jacques Ferrona, "Éminence de la Grande Corne du parti Rhinoceros" – "Eminencję Wielkiego Rogu partii Nosorożca", znanego separatystycznego pisarza. W latach siedemdziesiątych do partii przyłączyła się grupa artystów, która stworzyła satyryczny obraz partii.

Członkowie partii twierdzili, że są duchowymi spadkobiercami brazylijskich nosorożców, które zostały wybrane do rady miasta São Paulo w latach pięćdziesiątych. Formalnym liderem partii był Korneliusz Pierwszy, nosorożec z zoo w Granby, na wschód od Montrealu. Członkowie partii twierdzili, że nosorożce są właściwym symbolem dla partii politycznej, gdyż politycy są z natury "gruboskórni, powolni, tępi, potrafią szybko uciekać, gdy są w niebezpieczeństwie, i mają wielkie owłosione rogi wyrastające wprost ze środka ich twarzy".

[edytuj] Platforma Partii Nosorożców

Bryan Gold z Kanadyjskiej Partii Nosorożców określił, że platforma partii ma dwie stopy wysokości i jest zrobiona z drewna. "Moją platformą jest ta, na której aktualnie stoję". Kandydat Ted 'not so' Sharp (gra słów: Sharp oznacza "ostry", "błyskotliwy", not so sharp – "niezbyt bystry") startował w wyborach w Ontario przeciw Florze MacDonald z wyborczym hasłem "Fauna, nie flora", obiecując równą reprezentację fauny. Stanowisko Sharpa wobec dyskutowanego wówczas problemu aborcji było jasne: "Jeśli zostanę wybrany, obiecuję nigdy nie dokonać aborcji". Członek partii i piosenkarz Michel Rivard wykorzystał przedwyborczy czas antenowy partii na przemówienie o treści: "Mam dla Państwa dwie rzeczy do powiedzenia: seler i chodnik. Dziękuję, dobrej nocy".

Partia Nosorożców obiecywała także nie dotrzymywać żadnych obietnic (był to punkt ich programu, który – jak twierdzili – został podchwycony i zrealizowany przez pozostałe partie). Obiecywali też, że jeśli zostaną wybrani, zażądają ponownego przeliczenia głosów.

Inne obietnice dotyczyły:

uchylenia prawa grawitacji
redukcji prędkości światła, jako że jest zdecydowanie za duża
wybrukowania prowincji Manitoba w celu utworzenia największego na świecie parkingu
podwyższenia poziomu edukacji przez wybudowanie szkół o większej wysokości
uznania angielskiego, francuskiego i analfabetyzmu za trzy języki oficjalne Kanady
umożliwienie studiowania w państwowych placówkach edukacyjnych osobom, które chcą zostać analfabetami
zrównania Gór Skalistych z ziemią, aby mieszkańcy Alberty mogli oglądać zachód słońca nad Pacyfikiem lub przesunięcia ich metr na zachód
wybudowania pochyłych dróg i ścieżek rowerowych przez cały kraj, aby Kanadyjczycy mogli "zjeżdżać z wybrzeża na wybrzeże" (coast from coast to coast)
redukcji kosztów transportu, w odpowiedzi na kryzys energetyczny, przez przesunięcie Montrealu 50 km na zachód, a Toronto 50 km na wschód
zakończenia wydobycia ropy, gdyż ropa służy do smarowania globu ziemskiego w czasie jego obrotów wokół osi i wydobywanie jej spowoduje zatrzymanie się tych obrotów
całkowitego zniesienia środowiska, jako że trudno jest je utrzymać w czystości i zajmuje dużo miejsca
aneksji Stanów Zjednoczonych, które zostałyby trzecim terytorium Kanady (po Jukonie i Terytoriach Północno-Zachodnich), w celu podwyższenia średniej temperatury Kanady o jeden stopień Celsjusza
zastąpienia Kanadyjskich Sił Zbrojnych klonami radzieckiego bramkarza hokejowego Władisława Tretiaka
uczynienia kanadyjską walutą gumy balonowej, aby móc w prosty sposób dokonywać inflacji i deflacji
wyhodowania komarów, które będą się wykluwać tylko w styczniu, aby "te małe paskudy zdechły z zimna"
zmienienia ulicy Świętej Katarzyny w Montrealu w najdłuższy na świecie tor do kręgli
wprowadzenia ruchu lewostronnego – w rozłożeniu przez pięć lat na poszczególne etapy: najpierw tylko tiry, następnie autobusy, a na końcu samochody osobowe i rowery
powiększenia tylnych kół samochodów, w ramach oszczędzania energii, aby zawsze zjeżdżały w dół
sprzedania kanadyjskiego Senatu na aukcji antyków w Kalifornii
umieszczenia zadłużenia narodowego na karcie kredytowej
wypowiedzenia wojny Belgii z powodu tego, że belgijski bohater filmów animowanych, Tintin, zabił nosorożca w jednej z kreskówek
odwołania wojny kanadyjsko-belgijskiej pod warunkiem, że Belgia dostarczy skrzynkę belgijskiego piwa oraz małży do siedziby głównej Kanadyjskiej Partii Nosorożców w Montrealu (Ambasada Belgijska w Ottawie faktycznie spełniła te żądania)
namalowania granic wód terytorialnych Kanady, aby ryby zawsze mogły wiedzieć gdzie przebywają
policzenia Tysiąca Wysp na Rzece Świętego Wawrzyńca w celu sprawdzenia, czy żadnej nie brakuje
wystawienia do wyborów specjalistki od crossdressingu Penny Hoar w ramach "platformy bezpiecznego seksu"
wystawienia więcej niż jednego kandydata na okręg wyborczy, jako że jedna pensja członka parlamentu zdecydowanie wystarczy dla większej liczby osób
wykorzystania kwaśnego deszczu jako źródła energii elektrycznej, przez umieszczenie elektrod w kanadyjskich basenach w celu użycia ich jako baterii
zwiększenia siły Kanadyjczyków przez wpuszczenie sterydów do wody
zakazania okropnych kanadyjskich zim
przeniesienia Watykanu do Saint-Bruno-de-Montarville w Quebecu w celu turystycznej promocji miasta
zbudowania gigantycznego lustra na Rzece Świętego Wawrzyńca, żeby mieszkańcy miasta Quebec mogli ujrzeć jak bardzo jest ono piękne od strony miasta Lévis
umieszczenia centrum handlowego West Edmonton Mall na kółkach i przesuwania go w miejsca kraju znajdujące się w zapaści ekonomicznej
przerobienia tunelu Lafontaine'a w Montrealu (biegnącego pod Rzeką Św. Wawrzyńca) w darmową myjnię samochodową przez wywiercenie dziury w suficie
zalegalizowania garnków. Oraz patelni. I innych utensyliów kuchennych (gra słów w języku angielskim – pot oznacza 'garnek', ale jest też slangowym określeniem marihuany).

Odłam partii z Kolumbii Brytyjskiej zaproponował sadomasochistyczną dominę do pilnowania dyscypliny partyjnej. Wśród ich propozycji było też zerwanie z tradycjami kolonialnymi przez zmianę nazwy "Kolumbia Brytyjska" na "La La Land", przeniesienie stolicy oraz połączenie się z Progresywno-Konserwatywną Partią Kanady w celu zwiększenia szans w wyborach.

[edytuj] Wyniki w wyborach

Kanadyjskiej Partii Nosorożców nigdy nie udało się zająć miejsca w Parlamencie. Jednak, w wyborach w 1984 roku, partia zajęła czwarte miejsce pod względem liczby głosów, po trzech największych ugrupowaniach, lecz przed wieloma znanymi, mniejszymi partiami. Kandydaci Nosorożców zdobywali czasem w niektórych okręgach drugie miejsce, wyprzedzając kandydatów głównych partii. Przykładowo, w wyborach w 1980 roku, Partia Nosorożców wystawiła w okręgu wyborczym Laurier-Sainte-Marie zawodowego clowna, Sonię 'Chatouille' Côté (chatouille oznacza "łaskotki" po francusku). Côté zajęła drugie miejsce, po kandydacie Liberałów, lecz pokonując pozostałe największe partie – Nowych Demokratów i Progresywnych Konserwatystów. Chatouille dostała dwa razy więcej głosów niż kandydat PK.

Na początku działalności partii, gdy składała się głównie z francuskojęzycznych mieszkańców Quebecu, na oficjalnego tłumacza partii wyznaczyli oni jedyną osobę, która była jednojęzycznym anglofonem.

Partia przestała działać w 1993 roku. Zdecydowała się wtedy zbojkotować wybory federalne, w związku z nowym prawem, które wymagało od partii, które nie zarejestrowały kandydatów w przynajmniej 50 okręgach wyborczych, zapłacenia 1000 dolarów za każdego kandydata.