Koń huculski
Z Wikipedii
Koń huculski (Hucuł) – rasa konia domowego, ceniona za żywotność, siłę i odporność. Koni tych używano niegdyś głównie jako jucznych. Jest to rasa górska, więc bez problemów mogły przenosić ładunki nawet po oblodzonych ścieżkach górskich. Obecnie, ze względu na swą łagodność i inteligencję, używane są często w hipoterapii.
Spis treści |
[edytuj] Budowa
- Kształt głowy – podłużny.
- Szyja krótka i mocna, uwieńczona bujną grzywą.
- Łopatki silne, strome oraz krótkie, idealne do zaprzęgów.
- Tułów jest krótki i zwarty.
- Koń huculski ma bardzo mocny grzbiet oraz dość szerokie lędźwie.
- Zad jest zwykle ścięty.
- Kończyny ma silne i krótkie, czasem nogi tylne – szablaste.
- Wzrost, od ok. 132 cm do 145 cm w kłębie.
Często występują wady stawów skokowych.
[edytuj] Ogólne
Występuje najczęściej w maści gniadej, myszatej lub srokatej, rzadziej karej lub bułanej. Maść kasztanowata jest niepożądana, ogiery tej maści nie są wpisywane do Ksiąg Stadnych, a klacze maści kasztanowatej mogą być wpisane do Ksiąg Stadnych pod warunkiem, że posiadają typowe cechy rasowe: ciemną pręgę przez grzbiet i pręgowanie kończyn.
Często pojawia się pręga grzbietowa i zebra (pręgowanie) na kończynach.
Hucuły ze względu na wzrost należą do klasy pony. Jednak błędem jest myślenie o nich jako o małych, słabych, wyłącznie domowych koniach. Są wyjątkowo silne. W okresach wojennych zasłużyły się nosząc ekwipunki ważące do 120kg po górskich śćieżkach. Są łagodnie usposobione i bardzo szybko się uczą. Od momentu rozpoczęcią nauki (pierwszego lonżowania) do pierwszego wyjazdu w teren (w towarzystwie jeźdca na drugrim doświadczonym koniu) mija od tygodnia do dwóch. Czasem zdarza się, że koń po pierwszym osiodłaniu jest gotów na wyjazd w teren.
Kolejnym walorem tych koni jest ich wszechstronne zastosowanie. Sprawdzają się zarówmo pod siodłem, w zaprzęgu, w roli, jak i w hipoterapii. Skaczą do 140cm i są niezastąpione na górskich szlakach. Są przy tym spokojne i cierpliwe.
[edytuj] Historia / pochodzenie
Pochodzi z Huculszczyzny, historycznej krainy we wschodniej części Karpat, zamieszkanej przez górali huculskich. Trudnili się oni głównie hodowlą, pasterstwem i pracami leśnymi. Do końca XIX w. głównie tam koncentrowała się hodowla koni huculskich.
Podczas I wojny światowej poważnie zachwiała się czystość tej rasy – sprowadzanych było wiele koni różnych ras, które krzyżowano wówczas w najróżniejszy sposób.
Po zakończeniu wojny rasę tę objęto szczególną opieką. W 1924 r. Michał Holländer zainicjował rejestrację klaczy rodnych oraz powstanie Związku Hodowców Koni Rasy Huculskiej.
[edytuj] Ważniejsze ośrodki hodowli
- Rumunia: Luczina
- Polska: Gładyszów, Odrzechowa, Grodziec-Janów w Wielkopolsce, Izby, Bieszczadzki Park Narodowy (Zachowawcza Hodowla Konia Huculskiego w Wołosatem), Serednie Małe, Tabun w Polanie, Ośrodek jeździecki Hucuł w Brennej
- Słowacja: Topolcianky
- Węgry: Aggtelek
- Czechy: Hucul Club w Pradze
[edytuj] Użytkowanie
Idealnie nadaje się do zaprzęgów. Może też służyć rekreacji, turystyce górskiej lub rajdom terenowym. Wykorzystywany także w hipoterapii.
