Kościół św. Jana Chrzciciela w Raciborzu

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: format, styl. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Kościół św. Jana Chrzciciela - jest kościołem parafialnym parafii św. Jana Chrzciciela w Raciborzu.

[edytuj] Historia

Ciągle jeszcze trwają spory co do dokładnej daty powstania kościoła na Ostrogu. Jednak, jak podają teksty źródłowe, kościół ten został wzniesiony w XIII wieku. Funkcjonując jako kościół grodzki (poza obrębem fortyfikacji grodowych),podobnie jak w Strzegomiu, Wleniu oraz Opolu. Wezwanie św. Jana Chrzciciela na Śląsku było w owym czasie dość rzadkie. Za prawdopodobną hipotezę przyjmuje się, iż Janowi Chrzcicielowi poświęcona była pierwotnie kaplica zamkowa, która to została "przeniesiona" poza tereny zamku i funkcjonowała jako odrębny kościół.

W 1307 r. kościół był drewniany i nie posiadał praw parafialnych. Brak murowań można wyjaśnić tym, że wówczas nie tolerowano w bezpośrednim sąsiedztwie zamku, murowanych domów Bożych, powodem była możliwość schronienia wdzierających się wrogów. Dalszy ciąg historii kościoła nie jest znany. Prawdopodobnie drewniany kościół pochłonął wielki pożar w 1574 r. Jednak źródła nie potwierdzają która świątynia została zniszczona. Są dowody natomiast iż w 1637 r. kościół na Ostrogu strawił pożar.

Kościół został odbudowany przez hrabiego Jerzego Oppersdorfa, właściciela raciborskich posiadłości zamkowych. W 1649 r. biskup dokonał konsekracji nowego kościoła oraz trzech ołtarzy. W miarę upływu lat i zmieniania się kapelanów, rozbudowywano i wzbogacano wnętrze jak i teren wokół kościoła, powiększano okna, w 1730 wstawiono organy, rozbudowano wieżę. Kościół posiadał główny ołtarz, wystawiony ku czci Świętej Dziewicy i patrona. Znajdowały sie także dwa ołtarze - przy wejściu Imienia Jezusa i po lewej stronie ołtarza głównego. Na początku XIX wieku wspominany jest ołtarz boczny św. Sebastiana.

W 1856 r. postanowiono wznieść nowy kościół, ten który już istniał wymagał kapitalnego remontu, a stale rosła liczba wiernych. Postanowiono postawić nową budowlę obok istniejącego kościoła. Zdecydowano o wzniesieniu budowli w stylu neogotyckim. Uznanie zyskał projekt architekta Staatza z Kolonii.

Nowy kościół św. Jana miał być budowany w kształcie krzyża o długości 155 stóp, z nawą poprzeczną o wysokości 54 stóp, szerokości 24 stóp, z dwiema nawami bocznymi - każda wysoka na 24, a szeroka na 16 stóp. Wieża miała mieć wysokość 190 stóp. Zaplanowano, że nawa środkowa będzie spoczywać na dziesięciu filarach piaskowych.

Już jesienią można było odprawiać nabożeństwa, przy tymczasowo przeniesionym ołtarzu i ławkach. Sukcesywnie wzbogacano wnętrze kościoła. Autorem ołtarza głównego oraz trzech ołtarzy bocznych jest rzeźbiarz z Monachium Adalbert Siekinder. Ołtarz główny został udekorowany obrazem olejnym przedstawiającym chrzest Chrystusa w Jordanie. Przeniesiono ze starego kościoła XVI w. kamienną kropielnicę. Filary ozdobiono figurami dwunastu apostołów. Powstało także ogrodzenie z czternastoma stacjami drogi krzyżowej oraz dwudziestoma siedmioma scenami z życia Jezusa i Matki Najświętszej. W 1945 r. kościół został zbombardowany, jednak wiele elementów dawnego wystroju zachowało się. Zostały witraże firmy Mayer z Monachium. W 1997 r. w lipcu świątynia została zalana przez wielką powódź. Po ustąpieniu wody, przystąpiono do usuwania uszkodzeń, osuszać ściany, odrestaurowano ławki i dolne części ołtarzy.

Istotnym elementem kościoła jest obraz Jezusa Cierpiętliwego, który był obiektem kultu i pielgrzymek. Czasy okupacji przerwały ową tradycyjność, świętość obrazu. Przedstawia on niezmiernie sugestywnie cierpienie i ból człowieka, Jezus przedstawiony jest jako cierpiący. Z każdego ruchu pędzla można wyczytać ogrom jego bólu. Bardzo silny wpływ wywierał na wiernych, prawdopodobnie przez co, zawieszony został na bocznym ołtarzu, a na miejscu przy ołtarzu głównym zawieszono inny, jak nie trudno sie domyślić, "łagodniejszy" w swej wymowie wizerunek Jezusa Cierpiącego

[edytuj] Bibliografia

• materiały udostępnione przez proboszcza Jerzego Hetmańczyka
• Grzegorz Wawoczny - Ostróg - historia kościoła i cudownego obrazu Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, Racibórz