Kościół św. Rocha w Proszowie
Z Wikipedii
Kościół pw. św. Rocha - kościół, znajdujący się w Proszowie, powstały w 1251 r. Obecny zbudowany został w 1711 r., a odnowiony w 1920 i 1981 r.
Jest zbudowany w stylu orientalnym, drewniany, konstrukcji zrębowej z przedsionkiem i wieżą konstrukcji słupowej od zachodu. Prezbiterium ma zamknięte, wieloboczne, przy nim od północy znajduje się zakrystia z lożą kolatorską na piętrze (obecnie nie używana). Szersza nawa zbliżona jest do kwadratu, z kruchtą od południa (nie używana) i przedsionkiem od zachodu równym szerokości nawy (obecnie podzielonym na trzy części). W prezbiterium znajduje się pozorne sklepienie kolebkowe z zaskrzyniami. Na sklepieniu oraz na ścianach zachowała się częściowo polichromia o motywach cęgowych z przedstawieniami aniołów w okrągłych medalionach, być może z XVIII wieku. W nawie i pozostałych lokalnościach znajdują się natomiast stropy. Otwór tęczowy jest profilowany. Drewniany chór muzyczny wsparty jest na dwóch stopkach.
Od północy usytuowane są schody i ganek z okapem, wsparty na słupie, stanowiącym dojście do loży kolatorskiej. Dachy są gontowe z okapem. Nad prezbiterium dach jest dwuspadowy, przechodzący przez lożę i zakrystię, a nad nawą i przedsionkiem wspólny trójspadowy. Więźba dachowa jest częściowo stara. Nad kruchtą południowy dach jest dwuspadowy. Ponad przedsionkiem wieża nakryta jest ośmiobocznym baniastym hełmem gontowym z latarnią. Do kościoła prowadzi troje drzwi klepkowych ze starymi okuciami i zamkami z XVIII wieku.
[edytuj] Wyposażenie
Ołtarz główny jest barokowy, z XVIII wieku. Dwa ołtarze boczne:
- wczesnobarokowy, fundowany przez dziedziców z Sadogóry (1665), erygowany (1698) z obrazem Matki Boskiej (1665) „Stella Maris” i fundatorami.
- barokowy (1776) fundacji Joachima Chocimierskiego z Roszkowa, kanonika opolskiego i proboszcza w Krzyżownicach i Michalicach, z barokowymi obrazami św. Rodziny i św. Barbary.
Ambona barokowa z XVIII wieku, z malowanymi postaciami w korpusie. Prospekt organowy rokokowy (XVIII w.). Konfesjonał z XVIII w. Ława kolatorska z obrazami św. w zapleckach: Joachima, Zygmunta, Jana Chrzciciela i Bernarda w. XVIII. Rzeźby:
- św. Barbary
- św. Wolfganga - późnogotyckie (posiadały datę 1514)
- Chrystusa Zmartwychwstałego - późnogotycka, pocz. XVI w.
Cztery krucyfiksy - barokowe XVIII w. Lichtarz na paschał z ornamentami w stylu regencji, druga ćwierć w. XVIII. Dwa lichtarze cynowe w. XVIII. Dzwon 1532 r.
W ogrodzeniu kościoła znajduje się murowana kaplica przydrożna, klasyczna, z rzeźbą drewnianą barokowo-ludową św. Jana Nepomucyna.
