Kościół Garnizonowy Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Kielcach
Z Wikipedii
 Kościół Garnizonowy w Kielcach |
|
 Front kościoła |
|
| Data budowy | 1902-1904 |
| Data poświęcenia | 14 maja 1904 |
| Wyznanie | katolicyzm obrządku łacińskiego pierwotnie prawosławie |
| Rodzaj | cerkiew wojskowa |
| Wezwanie | Najświętszej Marii Panny Królowej Polski pierwotnie świętego Mikołaja |
| Architekt | Stanisław Szpakowski |
| Budulec | murowany |
| Obecnie | kościół garnizonowy |
Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski - dawna cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Mikołaja znajdująca się blisko centrum Kielc między ulicami Karczówkowską i Chęcińską. Została wzniesiona w latach 1902-1904 z inicjatywy ówczesnych władz guberni kieleckiej jako reakcja na rozpoczęcie przez kielczan w 1901 roku budowy kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża. Cerkiew, będąca już drugim takim obiektem na terenie miasta, przeznaczona była dla żołnierzy z szóstego pułku strzelców, który stacjonował w pobliskich koszarach pochodzących z 70. lat XIX wieku.
Budynek cerkwi wybudowano według projektu Stanisława Szpakowskiego w stylu bizantyjskim. Cerkiew postawiono na planie równoramiennego krzyża greckiego mającego jednoprzęsłowe ramiona. Od strony zachodniej do głównego budynku przylega dzwonnica, w której znajduje się przedsionek prowadzący do wnętrza kościoła. Na środku głównej bryły znajduje się okazała kopuła, natomiast każde z ramion przykryte jest półkopułą, przylegającą do centralnej części budowli. Długość cerkwi wynosiła 15, szerokość 10, a wysokość 11 sążni (16 licząc do krzyża na kopule głównej). Budynek mógł pomieścić 900 osób i posiadał ogrzewanie parowe.
Dzięki 80 otworom okiennym wnętrze świątyni było dobrze oświetlone. Podłogę wyłożono terakotowymi płytkami. W dwupoziomowym, pozłacanym ikonostasie umieszczono kopie ikon z włodzimierskiego soboru w Kijowie. W prawym skrzydle, w niszy znalazło się przedstawienie Golgoty, napisane przez strzelca 6. pułku Kryłowa. Spod jego ręki wyszły także malowidła ścienne w kopule i nad głównym ołtarzem świętego Mikołaja Cudotwórcy. Drugi ołtarz - boczny - poświęcono Znakowi Matki Bożej objawionemu w Nowogrodzie. Budowa świątyni kosztowała 65.000 rubli. Obok postawiono plebanię.
14 maja 1904 roku wyświęcono główny ołtarz cerkwi. Podczas I wojny światowej okupacyjne władze austriackie urządziły w budynku obóz jeniecki. Po zakończeniu wojny cerkiew wykorzystywano jako magazyn.
W 1925 roku świątynia została przekazana Garnizonowi Kieleckiemu Wojska Polskiego i zaraz po tym rozpoczęto jej remont, podczas którego jej wnętrze zostało przebudowane w celu umożliwienia prowadzenia liturgii rzymskokatolickiej. Po zakończeniu remontu w dniu 8 grudnia 1926 roku dokonano poświęcenia obiektu i przemianowano na Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Na wyposażeniu kościoła znalazły się między innymi wejściowe drzwi, kamienna balustrada w prezbiterium oraz dzwon, które pochodziły z nieistniejącej już pierwszej wybudowanej cerkwi - soboru Wniebowstąpienia Pańskiego mieszczącej się obok katedry w miejscu obecnego skweru Stefana Żeromskiego. Dwa lata później, w 1928 roku zostały zamontowane organy. W latach 1953-1955 świątynia ponownie przeszła remont, podczas którego dokonano odnowy wnętrza kościoła oraz naprawiono więźbę i pokrycie dachu, a w 1992 roku na całym dachu i kopułach położono miedzianą blachę.
Na terenie kościoła znajdują się tablice pamiątkowe umieszczone ku czci żołnierzy i partyzantów, którzy zginęli broniąc Ojczyzny.
Koło kościoła przebiega 
czerwony szlak miejski prowadzący przez zabytkowe i ciekawe turystycznie miejsca miasta Kielce.
