Kontrakcja (paleografia)
Z Wikipedii
Kontrakcja, z łacińskiego abbreviatio per contractionem, czyli ściągnięcie. Forma abrewiatury stosowana w czasach starożytnych znacznie rzadziej niż suspensja. Kontrakcja polega ona na usunięciu środkowych liter wyrazu i pozostawieniu pierwszej i ostatniej. Gdy pozostają jedynie te dwie litery mówimy o kontrakcji czystej. Gdy – gwoli lepszej czytelności – pozostawiano również inne, np. drugą i przedostatnią lub którąś z wewnętrznych, występuje kontrakcja mieszana. Niewątpliwą przewagą kontrakcji nad suspensją jest możliwość łatwiejszego odczytywanie wyrazów skróconych, bowiem zachowują one końcówkę gramatyczną. Ten sposób skracania upowszechnił się dopiero na początku naszej ery dzięki najstarszym rękopisom z tekstami chrześcijańskimi. W nich to poprzez ściągnięcie skracano imiona święte, czyli nomina sacra.
