Krystyna Niżyńska
Z Wikipedii
Krystyna Niżyńska ps. "Zakurzona", "Krysia Zakurzona" (ur. 9 czerwca 1928 we Lwowie[1], zm. ok. 24 września 1944 w Warszawie) – jedna z najmłodszych sanitariuszek powstania warszawskiego, harcerka Szarych Szeregów. Córka Leopolda.
Podczas okupacji Krysia Niżyńska należała do 4 Warszawskiej Drużyny Szarych Szeregów "Knieje". Była również uczennicą tajnych kompletów, będąc jednocześnie zatrudnioną w zakładzie krawieckim. W pierwszym miesiącu powstania warszawskiego była łączniczką w harcerskim patrolu utrzymującym łączność Śródmieścia z Żoliborzem. 6 września została przydzielona do I plutonu „Sad” 2. kompanii „Rudy” batalionu "Zośka" jako sanitariuszka. Po jednym z bombardowań, przysypana pyłem i gruzem, krzyknęła do innych sanitariuszek: Ratujcie tamte, mnie nic nie jest, ja jestem tylko zakurzona! – stąd wziął się jej pseudonim. Po upadku Czerniakowa dostała się do niewoli i została zamordowana przez Niemców. Dokładna data jej śmierci nie jest znana, ostatni raz widziano ją żywą 24 września 1944 przy kościele św. Stanisława na ul. Wolskiej. Miała wtedy niecałe 16 lat.
W dniu 24 września 2006 została patronką Szpitala Ginekologiczno–Położniczego przy ul. Inflanckiej w Warszawie. Inicjatorką wyboru Krysi na patronkę szpitala była Barbara Wachowicz, autorka cyklu książkowego "Wierna rzeka harcerstwa". Na uroczystość odsłonięcia tablicy poświęconej patronce oraz harcerski kominek pamięci, odbywający się w auli szpitala, przybyli m.in. kombatanci – żołnierze batalionu "Zośka" oraz władze Miasta Stołecznego Warszawy. Związek Harcerstwa Polskiego reprezentował przewodniczący ZHP hm. Andrzej Borodzik oraz drużyny harcerskie z całego kraju.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 6. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy "Bellona", Warszawa 2004. ISBN 83-11-09586-8
