Kutry torpedowe typu Iltis

Z Wikipedii

Kutry torpedowe typu Iltis
Opis typu
Producent	NRD
Użytkownicy
Wprowadzenie do służby	1962
Zbudowane okręty	36
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	17,4 t
Długość	14,9 m
Szerokość	3,4 m
Zanurzenie	0,6 m
Napęd	2 silniki wysokoprężne M-50F4, 12 cylindrowe, o łącznej mocy 2400 KM, które napędzały 2 śruby
Prędkość	52 km/h
Załoga	3
Uzbrojenie	2 wyrzutnie torped kaliber 533 mm

Kutry torpedowe typu Iltis (projekt 63) – typ lekkich kutrów torpedowych produkowanych w Niemieckiej Republice Demokratycznej od 1961 roku; oznaczany też jako typ Wolgast.

[edytuj] Historia:

W związku z ukształtowaniem linii brzegowej Niemieckiej Republiki Demokratycznej, obfitującej w zatoki i wyspy, która sprzyjała działaniom małych okrętów uderzeniowych, Marynarka Wojenna NRD (niem. Volksmarine) posiadała znaczną liczbę kutrów torpedowych. W połowie lat 50. postawiono stoczniom wymagania na nową jednostkę klasyfikowaną jako lekki ścigacz torpedowy (Leichtes Torpedoschnellboot - LTS).

W odpowiedzi na wymagania, stocznia VEB Peenewerft w Wolgast opracowała lekki ścigacz projektu 63. W celu uproszczenia konstrukcji i zmniejszenia wymiarów, zastosowano proste rufowe wyrzutnie torped, wyrzucające torpedy w kierunku rufy za pomocą sprężonego powietrza. Było to rozwiązanie wzorowane na brytyjskich kutrach CMB i radzieckich typu G-5. Oprócz torped, kutry nie miały stałego uzbrojenia. Konstrukcja kutrów czerpała też z doświadczeń niemieckich lekkich ścigaczy torpedowych typu LS (Leichte Schnellboote) z czasu II wojny światowej, które bazowały na krążownikach pomocniczych.

Kuter typu Iltis w Muzeum Marynarki w Dänholm

Prototyp o numerze stoczniowym 63.1 ukończono w listopadzie 1959, po czym zbudowano jeszcze dwa prototypy 63.2 i 63.3. Po próbach i ulepszeniach, podjęto decyzję o produkcji seryjnej, pod nazwą typu "Iltis" (pol. tchórz) (oznaczane są także jako Iltis A, w odróżnieniu od kutrów projektu 68, a w niektórych źródłach Iltis B). Od listopada 1961 zbudowano 6 przedseryjnych kutrów, o numerach stoczniowych 63.31 - 63.36. Zbudowano następnie 30 seryjnych kutrów o numerach 63.301 - 63.330, oznaczanych też jako projekt 63.300. Weszły one do służby w marynarce NRD od września 1962 do listopada 1965.

Kutry typu Iltis używane były wraz z podobnymi kutrami typu Hydra (proj. 68.200) w Brygadzie Ścigaczy Torpedowych Fritz Globig, sformowanej w 1963. Operowały z baz brzegowych, gdzie wyciągano je na brzeg na wózkach w celu uchronienia kadłubów zbudowanych ze stopów lekkich przed nadmierną korozją. Zbudowano także dwa okręty-bazy dla kutrów torpedowych.

Kutry typu Iltis z uwagi na zużycie i korozję wycofywano od 1973 do 1977 roku. Zastąpiły je nieco większe jednostki typu Libelle, budowane według zbliżonej koncepcji.

[edytuj] Opis konstrukcji:

Kutry torpedowe typu Iltis były jednostkami o niewielkich rozmiarach i niewielkim zanurzeniu, umożliwiającym działania na wodach przybrzeżnych. Kadłub bez redanu, wykonano ze stopu aluminiowo-magnezowego. W części dziobowej znajdowała się przeszklona kabina załogi.

Uzbrojenie kutra składało się z dwóch wyrzutni torped kalibru 533 mm, umieszczonych w części rufowej. Wystrzelone torpedy wpadały częścią ogonową do wody i dopiero wówczas rozpoczynały ruch postępowy w kierunku ruchu kutra (kuter następnie skręcał, a torpedy kontynuowały bieg w kierunku celu). Do wyrzutni stosowano radzieckie torpedy typu 53-59. W toku służby kutry wyposażono w urządzenia do stawiania zasłony dymnej.

Wyposażenie elektroniczne jednostki składało się z radiostacji oraz radaru nawigacyjnego KSA 5, po modernizacji wymienionego na TSR 222.

Kuter typu Iltis w Muzeum Marynarki w Dänholm

[edytuj] Dane techniczno-taktyczne torpedy wz. 53

• masa głowicy bojowej: 400 kg
• zasięg: 20 km
• prędkość: 45 węzłów

[edytuj] Linki zewnętrzne:

• Zdjęcia
• Spis jednostek (niem.)

[edytuj] Źródła

• "Ścigacz torpedowy typu Iltis" w: Nowa Technika Wojskowa nr 6/97