Lądowanie w Normandii

Z Wikipedii

6 czerwca 1944, D-Day na plaży "Omaha"

Cmentarz żołnierzy amerykańskich poległych na plażach Normandii w Colleville

Lądowanie w Normandii – największa w historii pod względem użytych sił i środków operacja desantowa podczas II wojny światowej, mająca na celu otwarcie tzw. drugiego frontu w zachodniej Europie. Operacja rozpoczęła się 6 czerwca 1944 pod dowództwem gen. Eisenhowera. Miała ona stanowić początek końca III Rzeszy. W trakcie operacji ok. 3 miliony żołnierzy zostało przetransportowanych z wybrzeży Anglii do Normandii. Trzon tych sił stanowiły wojska amerykańskie i brytyjskie.

[edytuj] D-Day

Operacja otrzymała kryptonim "Overlord", zaś dzień jej rozpoczęcia D-Day (zgodnie z definicją Słownika Wojskowego Departamentu Obrony USA termin D-Day oznaczał nienazwany dzień, w którym rozpoczyna się lub ma się rozpocząć dana operacja). Morska część operacji desantowej otrzymała kryptonim "Neptun", desant powietrzny amerykańskiej 101 Dywizji Powietrzno-Desantowej otrzymał kryptonim "Chicago", a zrzut 82 Dywizji Powietrzno-Desantowej określono jako operacja "Detroit". Ciężej uzbrojone oddziały tej dywizji dotarły do Normandii w szybowcach w ramach operacji "Elmira". Zrzut brytyjskiej 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej otrzymał kryptonim "Tonga"

Operację morską poprzedziło lądowanie wojsk powietrzno-desantowych. Jednym z jego epizodów było zdobycie przez 20 żołnierzy z kompanii E, baterii dział na odcinku plaży Utah, której broniło 50 żołnierzy niemieckich. Kompanią E z 506 Pułku Piechoty Spadochronowej 101 Dywizji Powietrzno-Desantowej dowodził porucznik Richard Winters, późniejszy major.

Inne kryptonimy:

• operacja "Epsom" – nieudany atak VIII korpusu na Caen z 26 czerwca – 1 lipca,
• operacja "Goodwood" – brytyjski atak w kierunku rzeki Orne,
• operacja "Bluecoat" – brytyjski atak w kierunku Mount Pincon wspierający operację "Goodwood",
• operacja "Cobra" – atak amerykańskiej III Armii

[edytuj] Ambitne plany Churchilla

Winston Churchill snuł plany ataku już od 1940 r. jednak z różnych powodów rozpoczęcie akcji odwlekano. W sierpniu 1943 r. termin operacji ustalono na 3 maja 1944 r., potem jednak przesunięto na początek czerwca. Już po czterech miesiącach, a więc w grudniu tego samego roku, dowódcą mianowano generała Dwighta Eisenhowera, na jego zastępcę zaś mianowano Arthura Teddera.

[edytuj] Inwazja

Plan inwazji aliantów na Normandię i pozycje wojsk Niemieckich 6 czerwca 1944 r.

6 czerwca 1944 r. wojska alianckie, w których skład wchodziły: amerykańskie 1, 4 i 29, brytyjskie 3, 49 i 50 oraz kanadyjska 3 Dywizja Piechoty rozpoczęły lądowanie na plażach Normandii, oznaczonych kryptonimami: "Utah", "Omaha", "Gold", "Juno" i "Sword".

Normandzkie wybrzeże stanowiło część umocnień Wału Atlantyckiego i było w większości obsadzone żołnierzami tzw. Batalionów Wschodnich, ochotnikami w szeregach armii niemieckiej, pochodzącymi z terenów ZSRR, a nawet Azji. Doborowe jednostki niemieckie stacjonowały w głębi lądu. Inwazję poprzedziło bombardowanie plaż francuskich dokonane przez RAF i siły powietrzne Stanów Zjednoczonych (zrzucono ponad 9000 ton bomb) oraz nocne lądowanie ok. 24 tys. żołnierzy z amerykańskich 82 i 101 oraz brytyjskiej 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej, które miały zająć kluczowe dla powodzenia operacji punkty oporu, instalacje i mosty. Wsparcia lądującym żołnierzom udzieliła także amerykańska i brytyjska flota (w sumie 1200 okrętów wojennych), ostrzeliwując z dział umocnienia na nabrzeżach.

[edytuj] Zobacz też

• operacja Overlord

[edytuj] Linki zewnętrzne

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Lądowanie w Normandii

• Obrazy Wojny - archiwalne kroniki z II wś.
• Operacja Bluecoat na stronie memorial-montormel.org