Langwedocja
Z Wikipedii
Langwedocja (oksyt. Lengadòc, franc. Languedoc) – kraina historyczna w południowo-wschodniej Francji, między Pirenejami, Masywem Centralnym, Rodanem i Morzem Śródziemnym. Obecnie wraz z Roussillon tworzy region administracyjny Langwedocja-Roussillon. Słynie z produkcji wina.
Langwedocja była w średniowieczu (IX-XIV w.) terenem wyjątkowego rozkwitu kultury i życia miejskiego. Pod tym względem mogła się z nią równać jedynie północna Italia i Katalonia. Niektórzy historycy wysuwają hipotezę, że gdyby nie zrujnowała Langwedocji krucjata przeciw albigensom, renesans mógłby narodzić się właśnie tam.
Rodzimym językiem tej krainy jest oksytański - język trubadurów, który odegrał wielką rolę w historycznym rozwoju poezji katalońskiej, hiszpańskiej i francuskiej. Langwedocja jest częścią Oksytanii, rozległej krainy językowo-kulturalnej obejmującej także Prowansję, Monako, pograniczne doliny Piemontu, skrawek Ligurii i dolinę Aran w pirenejskiej części Katalonii.
[edytuj] Informacje ogólne
- Powierzchnia: 27 376 km²
- Liczba ludności: 2,3 mln (2000)
- Gęstość zaludnienia: 84 os./km²
- Ważniejsze miejscowości: Montpellier, Nîmes, Narbonne, Béziers, Tuluza, Perpignan, Carcassonne.
