Język prowansalski
Z Wikipedii
| Provençal, Prouvençau | |
| Obszar | Francja (Prowansja, region Nîmes w Langwedocji)) |
| Liczba mówiących | 354 500 |
| Ranking | brak danych |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie *Języki italskie **Języki romańskie ***Języki zachodnioromańskie ****język prowansalski |
| Pismo | łaciński |
| Status oficjalny | |
| Język urzędowy | brak |
| Kody języka | |
| ISO 639-1 | oc |
| ISO 639-2 | oci |
| SIL | prv |
| W Wikipedii | |
| Zobacz też: język, języki świata | |
Język prowansalski (Provençal, Prouvençau) - język z grupy romańskich, używany w południowej Francji.
W tradycyjnym ujęciu nazwa ta odnosi się do wszystkich dialektów, które wywodzą się ze średniowiecznego langue d'oc (oprócz języka katalońskiego i ewentualnie gaskońskiego). Przy takim rozumieniu termin "język prowansalski" jest równoznaczny z terminem język oksytański.
W zagranicznej lingwistyce można jednak od pewnego czasu zauważyć tendencję do zawężenia znaczenia terminu "język prowansalski". Pierre Bec zaproponował, żeby odnosić go jedynie do
- języka średniowiecznych trubadurów,
- języka felibrystów takich jak Frédéric Mistral,
- współczesnych gwar z regionu Prowansji[1].
Zgodnie z tym postulatem, nazwa obejmuje tylko jeden z obecnie używanych dialektów oksytańskich o następującym zasięgu terytorialnym: Prowansja, i region Nîmes w Langwedocji).
Dialekt ten obejmuje szereg subdialektów:
- nicejski (niçard, niçois)
- nadmorski (maritime provençal) z gwarami:
- marsylska (marseillais)
- tulońska (toulonnais)
- varois
- rodański (rhodanien) z gwarą Nîmes:
- nimois
Żaden z subdialektów nie jest uznawany za standardowy język literacki. Tym niemniej język prowansalski ma bogatą tradycję literacką (p. język oksytański). W coraz większym stopniu jest wypierany przez język francuski i język włoski.
Przypisy
- ↑ Pierre Bec, Manuel pratique de philologie romane, Paris 1970, s. 400 i nn.
wschodnioromańskie: arumuński • istrorumuński • meglenorumuński • rumuński
południoworomańskie: korsykański (gallurski) • sassarski • sardyński (kampidański, logudorski)
zachodnioromańskie: aragoński • asturyjski • auregnais † • burginioński • dalmatyński † • dgèrnésiais • emilijski • francuski • franko-prowansalski • friulski • galicyjski • gallurski (północnowschodniosardyński) • gaskoński • hiszpański • istriocki • jèrriais • judeo-portugalski † • judeo-włoski • kampidański (południowosardyński) • kataloński • ladino (judeo-hiszpański) • ladyński • langwedocki • liguryjski • limuzyński • logudorski (środkowosardyński) • lombardzki • lotaryński • mirandyjski • monegaski • neapolitański • normandzki • oksytański • owerniacki • piemoncki • pikardyjski • portugalski • prowansalski • rioplatense • romansz • sercquiais • sycylijski • szampański • szuadit † • walencki • waloński • wenecki • włoski • zarfatit †
¹ Łacina nie jest językiem romańskim, ale italskim i przodkiem wszystkich języków romańskich
