Lubelskie Podziemia
Z Wikipedii
Lubelskie Podziemia - około 300-metrowa trasa turystyczna biegnąca pod zabudową Starego Miasta w Lublinie. Została otwarta 1 czerwca 2006. Korytarze i 14 sal rozłożone są na trzech kondygnacjach na głębokości od 9 do 12 metrów. Trasa przebiega pod lubelskim Starym Miastem zaczynając się w Lubelskim Trybunale Koronnym, biegnąc pod ulicami Złotą i Archidiakońską, kończy się zaś w jednej z kamienic przy Placu Po Farze. Na całym przebiegu trasa jest oświetlona.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Trasa powstała w wyniku połączenia części z licznych staromiejskich piwnic. Ich historia sięga początku XVI wieku, czyli stulecia największej świetności Lublina. Miasto było wtedy jednym ze znaczniejszych centrów handlowych w Polsce, w którym odbywały się jarmarki słynne w całej ówczesnej Europie. Lubelskie piwnice pełniły w tym okresie funkcję składów kupieckich.
[edytuj] Opis trasy
Lubelskie Podziemia to trasa o charakterze turystyczno-edukacyjnym. Spacer zabytkowymi piwnicami staromiejskimi, który już sam w sobie dostarcza emocji zwiedzającym, jest jednocześnie wędrówką w historię miasta i jego zagospodarowania przestrzennego. Historię tę przybliża unikalny cykl pięciu makiet ukazujących poszczególne fazy rozwoju Lublina. Część z nich zostało wykonanych przez niepełnosprawną młodzież w ramach specjalnej terapii. Dobór makiet dokonany został w oparciu o rozwój umocnień i fortyfikacji miasta. Dodatkowe makiety i rysunki umieszczone w podziemiach ilustrują z kolei historię architektoniczną ratusza miejskiego, czyli późniejszego Trybunału Koronnego.
Punktem kulminacyjnym podziemnej wędrówki jest jednak multimedialna wizualizacja (światło, dźwięk, ruch) wielkiego pożaru Lublina, który wybuchł dnia 2 czerwca 1719 roku. Wizualizacja ta została stworzona w oparciu o jeden z najciekawszych obrazów lubelskich, przedstawiających tenże pożar oraz o archiwalne źródła pisane. Widz zostaje zaproszony do przeżycia jednego dnia w osiemnastowiecznym Lublinie. Przemierza miasto wraz z wirtualnym wędrowcem, staje w centrum rozgrywających się wydarzeń. Poznaje atmosferę miasta nad Bystrzycą, jego zgiełk i ruchliwość, wielojęzyczny gwar. Odkrywa wielokulturowość Lublina, odwiedzając świątynie różnych wyznań, by w końcu znaleźć się w centrum wielkiego kataklizmu, strasznej pożogi i stać się świadkiem cudu, który uratował Lublin od całkowitej zagłady.
Warto zaznaczyć, że trasa łączy dwa bardzo ważne, przez wieki, miejsca dla Lublina. Zaczyna się, bowiem w dawnym ratuszu miejskim (od roku 1578 również Trybunał Koronny), czyli w centrum władzy świeckiej zaś kończy przy ruinach kościoła farnego (od 1574 roku otrzymuje on rangę kolegiaty), skupiającego dawniej życie religijne miasta.
