Maciej Zimiński

Z Wikipedii

Maciej Jerzy Zimiński (ur. 13 kwietnia 1930 w Warszawie), dziennikarz polski.

Absolwent b. SGPiS w Warszawie (1952) oraz Uniwersytetu Warszawskiego (1952, Wydział Dziennikarski). Karierę zawodową rozpoczął w 1950 w redakcji czasopism dla dzieci wydawnictwa Nasza Księgarnia. W latach 1952-1965 był sekretarzem redakcji gazety "Świat Młodych". Od 1965 do 1973 zastępca redaktora naczelnego programów dziecięco-młodzieżowych Telewizji Polskiej, odpowiadał za program dla dzieci starszych; 1973-1976 naczelny redaktor tych programów, 1976-1982 naczelny redaktor programów oświatowych.

Autor wielu książek dla dzieci, m.in.: Szatańska księga (1959), Jak to było z Mysią Wieżą (1960), Sto dni pod biegunem (1961), Osiem dni w krainie niedźwiedzi (1962), a także monografii Telewizja inspirująca dla dzieci (1970).

Autor wielu nadzwyczaj popularnych cyklicznych programów telewizyjnych dla dzieci, jak Ekran z bratkiem (tu również był prezenterem 1964-1978), Teleferie, Piątek z Pankracym. Twórca inspiracyjnego nurtu programów dla dzieci (Niewidzialna ręka, Klub Pancernych).

Wykładał m.in. w Instytucie Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza. Działacz harcerski (ZHP).

Laureat licznych nagród i odznaczeń, m.in. nagrody Prezesa Rady Ministrów (1976, 1979), nagrody Ministra Obrony Narodowej (I stopnia zespołowa 1967, III stopnia zespołowa 1975), wielu nagród prezesa Radiokomitetu, Złotego Ekranu (1976), Orderu Uśmiechu.

Jego synem jest dziennikarz i scenarzysta, Wojciech Zimiński.