Macierzanka karpacka
Z Wikipedii
| Macierzanka karpacka | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | jasnotowate |
| Rodzaj | macierzanka |
| Gatunek | macierzanka karpacka |
| Nazwa systematyczna | |
| Thymus carpaticus Čelak. | |
Macierzanka karpacka (Thymus carpaticus Čelak.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jasnotowatych. Występuje głównie w Karpatach oraz rzadko we wschodniej części Sudetów. W Polsce występuje w Tatrach, Pieninach i w Pienińskim Pasie Skałkowym. Wzdłuż dolin rzecznych schodzi także na Podtatrze. Jest subendemitem zachodniokarpackim.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Półkrzew tworzący luźne darnie. Gatunek bardzo podobny do macierzanki nadobnej.
- Łodyga
- Dwa rodzaje pędów; płone i kwiatostanowe. Pędy płone są długie, płożące się i rosną przez wiele lat. Pędy kwiatostanowe wyrastają rzędami z pędów płonych, mają długość do 10 cm i wznoszą się. Są wyraźnie 4-kanciaste. Pod samym kwiatostanem owłosione są dookoła, niżej owłosione są po dwu stronach, na pozostałych dwu stronach są nagie lub mają tylko małe włoski. Ta cecha owłosienia łodyg różni ten gatunek od podobnej macierzanki halnej.
- Liście
- Ciemnozielone, okrągławe, trójkątnie jajowate, lub jajowate, grube, lśniące i nagle zwężające się w ogonek, który jest przeważnie dłuższy od połowy długości blaszki. Na brzegach mają długie rzęski, a czasami także na powierzchni są delikatnie owłosione.
- Kwiaty
- Zebrane w luźną główkę. Kielich kwiatów posiada długie włoski, jest dwuwargowy, przy czym górna warga jest dłuższa od dolnej i ma trójkątnie lancetowate ząbki. Korona o ciemno purpurowym kolorze i długości 6–9 mm. Kwitnie od lipca do sierpnia.
- Biotop, wymagania
- Murawy, skały, nadrzeczne kamieniska, upłazy, hale. Głównie na podłożu wapiennym (roślina wapieniolubna). W Tatrach rośnie aż do piętra halnego, głównie jednak po górną granicę lasu.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
