Magnus Stenbock
Z Wikipedii
Magnus Stenbock (ur. 12 maja 1663 r. - zm. w niewoli duńskiej 23 lutego 1717 r.)[1], syn Gustafa Otto Stenbocka. Hrabia i zdolny dowódca szwedzki (generał-lejtant 1704 r., generał 1705 r., generalny gubernator Skanii 1705 r., feldmarszałek 1713 r.).
W momencie rozpoczęcia wielkiej wojny północnej (1700-1721) dowódca regimentu piechoty Dalarna, którym dowodził w bitwie pod Narwą (1700). Uczestniczył w kampaniach Karola XII na terenie Polski, był gubernatorem Krakowa (1702). W roku 1705 objął stanowisko generalnego gubernatora Skanii.
W 1710 r. zwyciężył wojska duńskie w bitwie pod Helsingborgiem. W 1712 r. pokonał połączone siły duńsko-saskie w bitwie pod Gadebusch. 6 maja 1713 r. musiał kapitulować w oblężonej twierdzy Tönningen. Znalazł się w niewoli duńskiej i został osadzony w zamku Frederikshavn, na północ od Kopenhagi. Tam zmarł w 1717 r.
Źródło: Anusik Z., Karol XII, Wrocław 2006.
Przypisy
- ↑ Daty przyjęte wg źródeł szwedzkich, mogą być podane wg kalendarza juliańskiego zamiast gregoriańskiego.
