Marcin Załuski (1700-1765)
Z Wikipedii
| bp Marcin Załuski, SI | |
 |
|
| Herb | |
 |
|
| Data wyboru | 7 maja 1732 |
| Urodzony | 1700 Jedlanka |
| Zmarł | 11 lipca 1768 Warszawa |
Marcin Załuski, herbu Junosza (ur. 15 listopada (lub 30 kwietnia) 1700 w Jedlance, zmarł 11 lipca 1768 w Warszawie) - polski duchowny katolicki, biskup pomocniczy płocki, jezuita.
Był synem Aleksandra Józefa Załuskiego i Teresy z Podkańskich. Początki edukacji zdobywał w kolegiach jezuickich w Kaliszu i Braniewie. W 1714 r. został scholastykiem płockim dzięki pomocy swojego stryja Ludwika Bartłomieja Załuskiego. W 1715 r. wstąpił do zakonu Jezuitów, pierwsze śluby złożył w 1717 r. Kształcił się w Słucku (1717-1718), na Akademii Wileńskiej (1718-1721) w Rzymie (1722-1723), gdzie studiował teologię oraz we Florencji, gdzie zdobył wykształcenie prawnicze. W 1723 r. opuścił zakon jezuitów, zapewne pod wpływem rodziny, która wolała, aby otrzymał wyższe godności kościelne. Od 1725 r. był dziekanem kapituły płockiej, a od 1729 kanonikiem krakowskim. 7 maja 1732 prekonizowany na biskupa pomocniczego płockiego dzięki wsparciu swojego brata Andrzeja Stanisława Załuskiego będącego ówcześnie ordynariuszem płockim. Był także opatem komendatoryjnym sulejowskim i sekretarzem koronnym. Podczas bezkrólewia w 1733 r. opowiedział się za kandydaturą Stanisława Leszczyńskiego, u którego boku przebywał do 1736 r. w Królewcu. W 1765 r. zrzekł się godności kościelnych i powrócił do zakonu jezuitów. Rezydował w Kobyłce, w domu misyjnym koło ufundowanego przez siebie kościoła.
[edytuj] Literatura
- Marianna Banacka, Kobyłczanin z przeznaczenia i wyboru, Kobyłka 2004.
