Marian Kantor
Z Wikipedii
Marian Kantor (1884-1942) - ur. w Hohenbach, niemieckiej koloni w Czerminie w okolicach Mielca. Ojciec Tadeusza Kantora (1915-1990) - wybitnego polskiego artysty, malarza i scenarzysty, założyciela i reżysera teatru Cricot 2. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Tarnowie był nauczycielem w rodzinnej Małopolsce. Marian Kantor podczas I wojny światowej był legionistą, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem "Mirski", brał udział w powstaniach śląskich i służbę zakończył w stopniu kapitana. Zaangażowany w walkę o polskość tego regionu kraju, w naturalny sposób pozostał na tych terenach; organizował na Śląsku polskie szkolnictwo i oświatę, zamieszkując szczególnie w Rudzie Śląskiej. Zdymisjonowany w 1926 r. - przeniósł się, można powiedzieć na tereny geograficznie Małopolski Zachodniej, za Brynicę, czyli na teren Zagłębia Dąbrowskiego, które jako Małopolanin szczególnie odkrył i ukochał, stając się jego szczególnym kronikarzem. Od 1928 roku pracował w Powiatowej Kasie Chorych w Sosnowcu i rozpoczął współpracę z "Kurierem Zagłębia". W 1929 roku opublikował pierwszą pracę o Włodowicach. W latach 1931-1932 opublikował cykl zeszytów "Z przeszłości Zagłębia Dąbrowskiego i okolicy". Cykl "Ziemia Zawierciańska" wydawał w latach 1932-1935, "Ziemia Olkuska w przeszłości" w 1936 roku. Był autorem m.in. prac: "Lud Zagłębia Dąbrowskiego", "Sławetny cech szewski królewskiego i wolnego miasta Będzina w w. XVI-XVIII"; część Jego prac pozostało w rękopisie, także z przyczyn finansowych. Próbował, bez powodzenia, wydawać tygodnik "Wędrowiec". W 1934 roku wydał wspomnienia legionowe pt. "Od Rarańczy do Kaniowa". Druga połowa lat trzydziestych, to narastające kłopoty finansowe, niezrozumienie - i w końcu jest zmuszony wyruszyć w kierunku swych korzeni w głębi Małopolski, gdzie zdaje się czuć pewniejszy. Zamieszkuje w Krakowie i Tarnowie. Tam został aresztowany przez Niemców i wywieziony do Oświęcimia, gdzie zginął 18 marca 1942 r.
