Mark Donohue
Z Wikipedii
| Mark Donohue | |
| Imię i nazwisko | Mark Neary Donohue |
| Kraj |  Stany Zjednoczone |
| Urodzony | 18 marca 1937 |
| Zmarł | 19 sierpnia 1975 |
Mark Neary Donohue, Jr. (ur. 18 marca 1937 w Summit, New Jersey – zm. 19 sierpnia 1975 w Graz) – Amerykanin, jeden z najbardziej utalentowanych kierowców wyścigowych. Słynął z tego, że sam przygotowywał swój samochód do wyścigu.
Spis treści |
[edytuj] Początki
Mark Donohue ukończył studia w 1959 ze stopniem licencjata w budowie maszyn i rozpoczął ściganie w wieku 22 lat na Corvette 1957. Po przerwie w 1966 roku dostał się do zespołu John Holman's Ford, gdzie jeździł z Waltem Hansgenem w Daytona Continental i w Sebring. Donohue zakończył mistrzostwa na trzecim miejscu w Continental i drugim w Sebring. Wtedy podpisał kontrakt z Rogerem Penske na start w USRRC i Can-Am Series w 1966 roku. W 1967 r. wygrał 6 z 8 wyścigów i zdobył koronę USRRC. Powtórzył to w następnym roku. Za kierownicą Camaro został Mistrzem Tran-Am zajmując pierwsze miejsca w 10 z 13 wyścigów. Donohue pojechał na Indianapolis 500. Przez pierwszy rok nazywany był nowicjuszem i na koniec zajął 4 pozycję. W 1971 roku został pierwszym kierowcą, który zakwalifikował się dzięki prędkości 185,004 mph (297,735 km/h), jednak wadliwa skrzynia biegów nie pozwoliła mu wygrać wyścigu. Do Indy powrócił w 1972 roku i tym razem szczęście mu sprzyjało ponieważ zwyciężył ze średnią prędkością 163,465 mph (263,071 km/h). W 1970 roku Penske porzuciło Camaro dla American Javelin Motors na wyścig Trans-Am do ’71 r. Donohue dominował nad konkurencją i schwytał kolejne mistrzostwo.
[edytuj] NASCAR
W 1973 roku Donohue próbował szczęścia w serii NASCAR. Uzbrojony z American Motors Matador wygrał inauguracyjny sezon 500-milowy wyścig drogowy w Riverside. Porażka Bobby'ego Allisona i poświęcenie American Motors dało pierwsze zwycięstwo w tej serii. Ustanowił rekord szybkości 221,160 mph (355,922 km/h) na Speedway Motor International Alabama.
[edytuj] Tragiczny wypadek w Europie
W połowie sezonu F1 ’75 zespół Penske opuścił kłopotliwego PC1 i zaczął używać March 751. Nadszedł przedostatni Grand Prix Austrii rozegrany 17 sierpnia na torze Osterreichring. Bolid nie nawalał więc Donohue radził sobie dość dobrze i zakwalifikował się do głównego wyścigu. Wystartował w Warm-Up. Nagle Mark stracił panowanie nad pojazdem i wpadł na słup podtrzymujący reklamę. Uderzenie było na tyle silne, że bolid rozleciał się. Rumowisko spadło na stojącego niedaleko Marshala, w wyniku czego poniósł śmierć na miejscu. Sam Donohue o dziwo wyszedł cało z tego makabrycznie wyglądającego wypadku. Z wraku wydostał się o własnych siłach i nawet był w stanie stać na nogach. Narzekał jedynie na ból głowy. Następnego dnia bóle głowy pogorszyły się i Donohue udał się do szpitala, tam zatrzymano go na obserwację. Niestety wkrótce po tym zapadł w śpiączkę i 19 sierpnia zmarł z powodu krwotoku wewnętrznego mózgu. Najprawdopodobniej Mark uderzył głową o niezabezpieczony słup i to było główną przyczyną jego śmierci.
[edytuj] Pamięć o Mistrzu
Pomimo upływu wielu lat kibice nadal pamiętają o Marku Donohue. W Internecie można znaleźć mnóstwo stron poświęconych jego pamięci. W 1990 roku został wpisany na listę International Motorsports Hall of Fame. Dla wielu jest ideałem mistrza. Od zera dzięki swoim talentom i ciężkiej pracy wspiął się na niemal szczyt i gdyby nie przedwczesna śmierć zdobyłby jeszcze więcej tytułów. Dlatego starzy kibice wyścigów jak i młodzi fani sportów motorowych uznają Marka Donohue za swojego idola.
