Martina Glagow

Z Wikipedii

Martina Glagow

Martina Glagow (ur. 21 września 1979 w Garmisch-Partenkirchen), biatlonistka niemiecka, mistrzyni świata, medalistka olimpijska, zdobywczyni Pucharu Świata. Martina ma 158 cm i waży zaledwie 47 kg .

Na mistrzostwach świata juniorów w Pokljuce (1999) sięgnęła po trzy złote medale - w sprincie, biegu na dochodzenie oraz sztafecie (z Sabine Flatscher i Simone Denkinger). Już w jednym z pierwszych startów w seniorskiej reprezentacji w Pucharze Świata we włoskiej Anterselvie odniosła zwycięstwo (2000). W tym samym roku debiutowała na mistrzostwach świata w Oslo, zajmując nieco dalsze pozycje (najwyższą - 17. - w biegu na 12,5 km ze startu wspólnego). W sezonie 2000/2001 na stałe weszła do czołówki światowej, sięgając po srebro mistrzostw świata w Pokljuce w biegu ze startu wspólnego, a rywalizację w Pucharze Świata kończąc na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej.

Na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 wystąpiła jedynie w biegu indywidualnym na 15 km, zajmując 7. miejsce. Na mistrzostwach świata w Chanty-Mansijsku w 2003 okazała się najskuteczniejszą zawodniczką niemieckiego zespołu kobiecego, sięgając po złoto w biegu na 10 km na dochodzenie (wspólnie z Francuzką Sandrine Bailly) oraz brąz w sztafecie (z Simone Denkinger, Uschi Disl i Kati Wilhelm). Na imprezie tej przypieczętowała swój wielki sukces - jako pierwsza Niemka w historii zdobyła Puchar Świata.

Była również medalistką kolejnych mistrzostw świata, rozegranych w niemieckim Oberhofie w 2004. Zdobyła tam srebro w biegu na 10 km na dochodzenie oraz brązowe medale w biegu sprinterskim (7,5 km) i sztafecie (z Denkinger, Wilhelm i Katrin Apel). Z powodu choroby wycofała się z mistrzostw świata z Hochfilzen w 2005. Starty olimpijskie w Turynie w 2006 rozpoczęła od brązowego medalu w biegu indywidualnym (15 km), za Rosjankami Iszmuratową i Pyliewą. Po dyskwalifikacji tej drugiej Glagow otrzymała ostatecznie srebrny medal. Słabiej wypadła w biegu sprinterskim (17. miejsce), ale w biegu na dochodzenie znacznie awansowała i ukończyła rywalizację na 2. miejscu, za partnerką z reprezentacji Kati Wilhelm. Srebrny medal zdobyła ponadto w składzie sztafety (z Wilhelm, Apel i Henkel), a w biegu ze startu wspólnego uplasowała się tuż za podium (4. miejsce).

Do marca 2006 wygrała dziesięć zawodów Pucharu Świata, uwzględniając tytuł z mistrzostw świata w Chanty-Mansijsku. Jest zaliczana do najlepszych strzelczyń wśród biatlonistek.

[edytuj] Sukcesy

[edytuj] Igrzyska Olimpijskie

[edytuj] starty olimpijskie

• Salt Lake City 2002
  7. miejsce (15 km b.indywidualny)
• Turyn 2006
  2. miejsce (15 km b.indywidualny)
  2. miejsce (10 km b.pościgowy)
  2. miejsce (sztafeta)
  4. miejsce (12,5 km b.masowy)
  17. miejsce (7,5 km sprint)

[edytuj] Mistrzostwa Świata

[edytuj] Puchar Świata

[edytuj] Miejsca w klasyfikacji końcowej

• 1999/2000 - 13. miejsce
• 2000/2001 - 9. miejsce
• 2001/2002 - 12. miejsce
• 2002/2003 - 1. miejsce
• 2003/2004 - 6. miejsce
• 2004/2005 - 11. miejsce
• 2005/2006 - 3. miejsce
• 2006/2007 - 7. miejsce
• 2007/2008 - 5. miejsce

[edytuj] Zwycięstwa w zawodach

Martina Glagow w Antholz (2006)

1. Anterselva – 21 stycznia 2000 - (7.5 km sprint)
2. Östersund – 13 lutego 2000 - (10 km b.pościgowy)
3. Oslo – 16 lutego 2003 - (10 km b.pościgowy)
4. Chanty-Mansijsk – 16 marca 2003 - (10 km b.pościgowy) (MŚ)
5. Osrblie – 18 grudnia 2003 - (15 km b.indywidualny)
6. Oslo – 9 grudnia 2004 - (15 km b.indywidualny)
7. Oberhof – 8 stycznia 2006 - (12.5 km b.masowy)
8. Anterselva – 22 stycznia 2006 - (12.5 km b.masowy)
9. Oslo – 23 marca 2006 - (7.5 km sprint)
10. Lahti – 2 marca 2007 - (7.5 km sprint)
11. Lahti – 4 marca 2007 - (10 km b.pościgowy)
12. Kontiolahti – 29 listopada 2007 - (15 km b.indywidualny)
13. Kontiolahti – 30 listopada 2007 - (7.5 km sprint)

• 13 zwycięstw

[edytuj] Linki Zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa (de.)
• Statystyka na IBU