Mayflower
Z Wikipedii
Mayflower – żaglowiec - mały, drewniany, trójmasztowy galeon handlowy, na którym pierwsi koloniści angielscy, tzw. pielgrzymi, w liczbie 102 osób, przybyli do Ameryki Północnej w 1620 roku.
Większość przyszłych kolonistów płynących na "Mayflower" stanowili purytanie, przedstawiciele założonej w 1607 roku, radykalnej kongregacji separatystów, żądających bezwzględnej samodzielności dla każdej gminy religijnej[1]. Pochodzili oni z wioski Scrooby w hrabstwie Nottingham. W 1607 założyli tam kongregację, która nie akceptowała władzy kościoła anglikańskiego. Na jej przywódców nałożono grzywny i kary więzienia. W 1608[1] w poszukiwaniu wolności religijnej trafili do Leyden w ówczesnych Zjednoczonych Prowincjach Niderlandów. Jednak tu mimo większej tolerancji dla innowierców Anglicy czuli się nieswojo w miejskim otoczeniu i brakowało im samodzielności gospodarowania. Do 1620 wspólnota purytańskich radykałów powiększyła się o kolejnych emigrantów z Anglii. Jeden z przywódców wspólnoty, William Brewster, korzystając ze swoich kontaktów w Kompanii Wirginii uzyskał patent na osiedlenie się u ujścia rzeki Hudson[2]. Latem 1620 roku wyruszyli na statku o nazwie "Speedwell"[1] z Delftshaven niedaleko Rotterdamu do Southampton. Tam dołączyli do nich ich współwyznawcy na statku "Mayflower", który wcześniej pływał w rejsach handlowych wożąc wino pomiędzy Francją i Wielką Brytanią. Statek niestety był w bardzo słabym stanie technicznym i po wypłynięciu 8 sierpnia z Southampton zaczął przeciekać. Obu statkom udało się dopłynąć do Plymouth gdzie część pielgrzymów zrezygnowała z dalszej podróży.
Ostatecznie 102 pielgrzymów i 30 osób załogi wypłynęło z portu w Plymouth 16 września 1620 roku, a do brzegu Ameryki przybyli 21 listopada 1620 r. (obie daty wg kalendarza gregoriańskiego, wg obowiązującego wówczas w Anglii kalendarza juliańskiego było to odpowiednio 6 września i 11 listopada)
Przed zejściem na ląd wszyscy dorośli męscy osadnicy podpisali umowę zwaną Mayflower compact , w której ustalili zasady funkcjonowania nowej społeczności.
W kwietniu 1621 okręt powrócił do Anglii, zaś w roku 1624 wyszedł z eksploatacji i został prawdopodobnie rozebrany na opał.
Wierną replikę okrętu Mayflower pod nazwą Mayflower II zbudowano w 1956 w Anglii. Obecnie statek ten można zwiedzać w Plymouth, w Nowej Anglii.
Formalnie ziemie osadnikom osiadłym w Plymouth przyznała Rada Nowej Anglii. Patent królewski na jej utworzenie uzyskał w 1621 Ferdinando Georges. Rada ta uzyskała do dyspozycji ziemie pomiędzy 40 a 48 równoleżnikiem[2].
Data przybicia przez Mayflower do brzegu Ameryki (21 listopada 1620), w miejscu dzisiejszego Plymouth (samo miejsce lądowania nazywa się dziś Plymouth Rock), została uznana za początek angielskiej kolonizacji w Nowej Anglii. Bardzo często, także w poważnych publikacjach podaje się ją błędnie jako datę początku angielskiej kolonizacji Ameryki w ogóle (informację taką podaje m.in. Encyklopedia PWN). Jest to błędem, gdyż nieudane próby kolonizacji podejmowano już wcześniej, zaś już w 1607 Wirginii założono osadę Jamestown, która w chwili przybycia Pielgrzymów liczyła ok. tysiąca mieszkańców. Jamestown z założenia było osadą handlową, Pielgrzymi zaś zakładali swą kolonię przede wszystkim z pobudek religijnych[2].
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Ojcowie Pielgrzymi. W: Stanisław Grzybowski: Tomahawki i muszkiety. Z dziejów Ameryki Północnej XV–XVIII w.. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1965, ss. 59–71.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Michał J. Rozbicki: Narodziny narodu. Historia Stanów Zjednoczonych do 1861 roku. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Interim, 1991, ss. 64–69, 127.
