Mewa romańska

Mewa romańska
Larus michahellis atlantis
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	siewkowe
Rodzina	mewy
Gatunek	mewa romańska
Nazwa systematyczna
Larus michahellis
Naumann, 1840
Podgatunki
L. michahellis michahellis L. michahellis atlantis
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Mewa romańska^[1] (Larus michahellis Naumann, 1840) - duży ptak wodny z rodziny mewowatych, zamieszkujący w zależności od podgatunku:

Larus michahellis michahellis - zachodnia i południowa Europa oraz Maghreb i basen Morza Śródziemnego.
mewa atlantycka Larus michahellis atlantis - Azory, Madera i Wyspy Kanaryjskie.

Cechy gatunku: Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Upierzenie zasadniczo białe, grzbiet i pokrywy skrzydłowe popielate, na końcówkach skrzydeł kolor czarny z białymi plamami. Dziób żółty z jasnoczerwoną plamą na żuchwie, nogi żółte, tęczówka bladożółta. Osobniki młodociane brązowe. Podgatunki różnią się między sobą wielkością, odcieniem popielu na wierzchu ciała i rozmiarem ciemnych plam na skrzydłach, jednak są to cechy również silnie zmienne wewnątrz poszczególnych podgatunków.
Wymiary średnie: dł. ciała ok. 60-68 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 140-150 cm
waga ok. 800-1500 g
Biotop: Zamieszkuje zarówno różnorodne wybrzeża morskie jak i śródlądowe jeziora i brzegi rzek.
Gniazdo: Na ziemi, w pobliżu wody, zarówno w roślinności, jak i na piaszczystych łachach czy skalnych klifach. Tworzy kolonie liczące do 30 tysięcy ptaków.
Jaja: W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając pod koniec marca 2-4 oliwkowozielone jaja.
Wysiadywanie: Jaja wysiadywane są przez okres 27-29 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta zdobywają zdolność do lotu w wieku około 40 dni.
Pożywienie: Wszystkożerna. W diecie przeważają róznorodne ryby, owady, mięczaki a także odpady, drobne zwierzęta lądowe czy jaja i pisklęta innych ptaków.
Ochrona: Gatunek chroniony.